Drg No

Member

Nov 20 2024 @ 18:37



•  Share

උන්මාදේ ッ - 7

එලියට පේන්න තිබ්බෙ සකුනි අක්කගෙ පොටෝ ටිකක් තිබ්බෙ ඒකෙ. එච්චර කියන්න තරන් ඒව නං නෙවේ. නිකං ගහපු සෙල්ෆි ටිකකුයි තව තව බයිලා ටිකකුයි. ඒ උනාට මගෙ අතින් ඇතුලෙ තිබ්බ වෙන ෆෝල්ඩරයක් ඕපන් උනා. අන්න එතන තමා ගිනිකන්ද තිබ්බෙ.

සකුනි අක්කගෙ...... ඒව කියන්නත් බෑ ඕයි. ඒ තරන් උද්දාමෙකට පත් වෙලා ඉන්නෙ මං.

ෆෝල්ඩරේ පිරෙන්නම වගේ තිබ්බෙ සකුනි අක්කගෙ ශරීරය එහෙන් මෙහෙන් පේන්න ගහපු පොටෝ. පහළට පහළට scroll කරන් යනකොට ඇඟ පේන ප්‍රතිශතේ වැඩි වෙන්න ගත්ත පොටො වල.

අපි ඉතින් සිරිමත්ල නෙවේනෙ. උඹලත් සිරියාවතීල නෙවේනෙ. අපි මිනිස්සු. තමන්ගෙ ඇඟේ පොටෝ එකක් ගහන එක , පොඩ්ඩක් ලිංගික ක්‍රියාදාම සඳහා ඒව යොදා ගන්න එක සහ , 'සතුට' වෙනුවෙන් අහවල් දේවල් කරන එක සාමාන්‍යය දෙයක්. ඒ උනාට හෙන අවදානම් වැඩක් ඕක.

මම නං කියන්නෙ අදාළ මීඩියා ටික , ඔය safe වල අරහෙ මෙහෙ දානවට වඩා හොඳයි Z achiever කියන ඇප් එකෙන් ඒ මීඩියා ඔක්කොම එක ෆයිල් එකකට දාල ඒ ෆයිල් එක පිටින්ම compress කරල zip file එකක් හදන එක. ඕන්නං ඒ file එකට ලොක් එකකුත් දාන්න පුලුවන්. ඊට පස්සෙ ඔරිජිනල් ෆයිල් එක ඩිලීට් කරල දානව. අවශ්‍ය වෙලාවට අර zip ෆයිල් එක decrypt කරල අහවල් ඒව ටික එලියට ගන්නව.

දැන් මට බනින්න එපා ඈ පොඩි උන්ට හොර වැඩයි , අවලන් වැඩයි කියල දෙනව කියල. මම කිව්වෙ අවදානම අඩු කරගන්න විදිහක් විතරයි.

(චීම්ස් කපටි හිනාවක් දාන පොටෝ එක)

මම පටාර් ගාල බැලුව මොකක්ද මේ පෙන් එක කියල. ඒක පෙන් එකක් නෙවේ. sd card reader එකක්. ශුවර් එකටම ෆෝන් එකේ කාඩ් එක. එහෙම්ම වටපිට බලල මගෙ කුප්ප වැඩේට එන්ටර් උනා මං.

මේ වගේ ඒව සාමාන්‍යයෙන් හදිස්සියෙ බලන්න බෑනෙ. නිවාඩු පාඩුවෙ එහෙම බලල රසවිඳින්න ඕනෙ. පොඩ්ඩක් පහලට ගිහිල්ල පොටෝ එකක් දෙකක් ඕපන් කරල බලල හිත පුරවගත්ත හිමීට. එවෙලෙ තමා හිතුනෙ මතුවට resources ටිකක් සෙට්ල් කරගත්ත නං ගොඩ තමා කියල.

සැනික මගෙ ෆෝන් එක අරන් බැක් එක ගලවලත් , මම ඒ වැඩේ නැවැත්තුව. හදිස්සියෙ ඕක මගෙ අතින් එහෙ මෙහෙ උනොත් අන්තිමට මටත් නිදහසේ ඉන්න වෙන එකක් නෑ. කරගහනව නං කරගහන්න ඕනෙ පාලනය කරන්න පුලුවන් දෙයක්.

ඒ නිසා මම ආපහු මගෙ ෆෝන් එක තියල ඒ ෆෝල්ඩරේ ක්ලෝස් කරල මට කියපු වැඩේ කරල ඉවර කලා. වෛරස් ගාඩ් එකකුත් කී එක ඕපන් කරල පීසි එකට දාල , අර sd card එකත් වෛරස් ස්කෑන් එකක් කරලම මම සකුනි අක්කට ආපහු පීසි එක දුන්න.

"අනේ ගොඩක් තැන්ක්යූ මලයො ඈ. විකාර වෙන්න ගත්තනෙ"

"මේ අක්කෙ"

"ම්ම්ම් කියන්න ගිම්හාන්"

"ෆෝන් එකේ sd කාඩ් වලට පර්සනල් දේවල් දාන්න එපා. විශේෂයෙන්ම එහෙ මෙහෙ හුවමාරු කරන දේවල් එක්ක ඒව දාන්න එපා. එක්කො ෆෝන් එකේ සේෆ් එකක් හදාගෙන ඒකට දාන්න. නැත්තං ඇප් එකක් අරන් ඒකට දාන්න. කවදාවත් ඒ දේවල් බැකප් කරන්නවත් , වැඩි ආරක්ශාවට කියල ගූගල් ඩ්‍රයිව් අප්ලෝඩ් කරන්නවත් යන්න එපා ඈ"

සකුනි අක්ක මගෙ ලෙක්චර් එක ඇහුවට එයාට තාම සීන් එක මීටර් නෑ. ඒ නිසා එයා කන්පියුස් වෙලා ඔලුව වනල හා කිව්ව.

මම මගේ වැඩේ අහවර කරල මට වෙන් කරල තියෙන පුටුවෙන් වාඩි වෙලා ආතල් එකේ ගේමක් ගගහ හිටිය. මම ඔය free fire , pubg වගේ දෙකයි පනහෙ ඒව නං ගහන්නෑ. කෙලින්ම ගහන්නෙ call of duty mobile වගේ තද තද ඒව.

ටිකක් වෙලා ගේම ගගහ ඉන්නකොට මැච් එකක් මැද්දෙම කෝල් එකක් ආව මොකාගෙන් හරි. මැච් එක ලෙප්ට්. ඔෆිස් ටයිම් එකේ කතා කරනව කියන්නෙ ලොවෙත් ඩිපාට්මන්ට් එකේම එකෙක් තමා.

"හෙලෝ. ගිම්හාන් කතා කරන්නෙ."

"ආ ගිම්හාන් මල්ලි මම සකුනි. පොඩ්ඩක් කතා කරන්න පුලුවන්ද?"

මම සැනික නැගිටල සකුනි අක්ක ඉන්න පුටුව දිහා බැලුව. කවුරුත් හිටියෙ නෑ ඒකෙ.

"ආහ් අක්කෙ කියන්න. කොහෙද ඉන්නෙ ඔයා"

"මේ ප්‍රින්ටින් හවුස් එකට එන්න පුලුවන්ද?"

ප්‍රින්ටින් හවුස් එක තියෙන්නෙ උඩම තට්ටුවෙ. ඒ තට්ටුවෙ තමා ප්‍රින්ටින් , රේඩියෝ අනං මනං වැඩ කරන්නෙ.

"ආ මම එන්නං අක්කෙ"

"හරී"

මොකක් උනත් සකුනි අක්ක එක්ක ප්‍රයිවට් කතා කරන්න යනව කියන්නෙ ආතල් එකකුත් සෙට් වෙයි වගේ. කෝකටත් කියල මම සැනිකෙට ලිෆ්ට් එකෙන් උඩට ගියා.

ප්‍රින්ටින් හවුස් එක අද වහල දාලද කොහෙද. කවුරුත් හිටියෙ නෑ. ඒ උනාට දොර නං ඇරල. මම යනකොට සකුනි අක්ක ප්‍රින්ටරේකින් මොනාද මංද පොටෝකොපි ගහනව.

සකුනි අක්කත් හොඳ ලුණුමිදෙල්ල කඳක් ඉතින්. සාරිය අඳින්නෙත් කොල්ලො ෆෝම් කරන්න වගේ.

"ආ අක්කෙ. ඇයි එන්න කිව්වෙ"

සකුනි අක්ක දිහා බැලුනම පේන්නෙ අර පොටෝ ටික. හෙන ආයාසයක් දීල අධි උත්තේජිත ප්‍රදේශය පාලනය කරන් හිටිය.

"මල්ලි. මල්ලි පෙන් එක ඕපන් කලාද කලින්"

මම හිතුව වගේම එයාට මීටර් වෙලා.

"ආ ඔව්. සොරි අක්කෙ. මම දැනගෙන නෙවේ ඕපන් කලේ."

"ඒකට කමක් නෑ. මල්ලි ඒව එහෙ මෙහෙ දැම්මෙ නෑ නේද?"

"ඇහ්... නැ... නෑ අක්කෙ. පිස්සුද. මම දැක්කෙවත් නෑ හරියට. නිකං ෆෝල්ඩර් එක ඕපන් උනාම දැක්ක. එවෙලෙම අයින් කලා මං"

නැතුව ඉතින් පොටෝ ටික ලොකු කරලත් බැලුව කියන්න ඈ.

"නෑ මල්ලි නං කමක් නෑ. එහෙම ගත්ත නං වෙන කාටවත් දෙන්න එපා කියන්න මම එන්න කිව්වෙ"

හෘදයේ මයෝකාඩියමේ SA ගැටෙත් කොර උනා ඒ ඇහිච්ච දේට. බකස් ගාල හෘද ස්පන්දන ප්‍රොසෙස් එක ඇණහිටිය ඉතින්. පව් පව් කියල හිතල දමල ගහල ආවට මුන් හදන්නෙ ඒව ආපහු කරේ ගහන්නමනෙ.

"නෑ නෑ මම ගත්තෙ නෑ අක්කෙ"

සකුනි අක්ක මං දිහා බලල කෝමල මුකුලු හිනාවක් දාල එහෙම ,

"ඉතින් මම කිව්වෙ ගත්තට කමක් නෑ , වෙන කාටවත් දෙන්න එපා කියල"

ඇයි මේ හදිස්සියෙම මට කෙල්ලො ටෝක් වෙන්න ගත්තෙ වෙරළු වැටෙනව වගේ. එක්කො මම ඉන්නෙ ස්ත්‍රී යෝග අවධියක. මගෙ කේන්දරේ 7 , 11 රාශි දෙකට කුජ , ශනි ඇවිල්ල චන්ද්‍රයා උච්ඡ වෙලා පැණි වත්කෙරිල වගේ සීන් එකක්. ඒ කියන්නෙ හනිමූන් යෝගය. මේ ළඟ ළඟ කෙල්ලො ටෝක් වෙනව වැඩී මට. මම ලස්සන වෙලාවත්ද?

"එහෙම දෙන්නෑ ඉතින් ගත්තත්.."

ඔය කිව්වෙ කට හෝදල මම. මගෙ කටට වෙනම ස්නායු සැපයුමක් තියෙනවද කොහෙද. කට වැඩෙ කරන්නෙ මගෙ මොලෙන් ස්වායක්තව. උට ඕනෙ ඕනෙ ඒව ඌ කියනව.

"හා හා. මම මේ ඒක කියන්න එන්න කිව්වෙ. ආ මේ ඒ පෙන් එක තාම මැශින් එකට ගහල ඇත්තෙ. මල්ලි ගියොත් ඒක ගලවල එතන මගෙ බෑග් එකට දානවද. මට තව ටිකක් වෙලා යයි මේක හදාගන්න"

සකුනි අක්ක මේ මට ඒ පොටෝ ටික ගන්න ආපහු සෙකන්ඩ් චාන්ස් එකක්වත් සෙට් කරන්න හදනවද.

"හරි අක්කෙ. මම යනෝ පහළට"

කියගෙන මම සැනික ආව. ආවෙ නෑ දිව්ව. කකුල් දෙකත් පණ නෑ වගේ. ශලනි එක්ක සත්‍ය ප්‍රේමය එහෙන් කැරකෙනව. දැන් මේ සකුනි අක්ක එක්ක සෘංගාර ප්‍රේමයක් මෙහෙන් කැරකෙන්න හදනව. මොනව කරන්නද දෙකම කරන්නද හිත මගෙ විමසනවා....

මේ වගේ වෙලාවක සිරිමත් වගේ එකෙක් හෝ ගුණ දර්ම වලින් පිරි යහපත් සත් ගුණවත් , ප්‍රතිපත්තිගරුක පිරිමියෙක් හිටිය නං බොක්කෙන්ම තෝරගන්නව සත්‍ය ප්‍රේමය. සෘංගාර ප්‍රේමයට පයින් ගහනව.

හැබැයි අවුලකට තියෙන්නෙ තාම ලව් කරන්නෙ කොහොමද කියලවත් දන්නැති මම හෙන අසික්කිත එකෙක් වීම. ඉතින් මම දෙකම එක සැරේ ගොඩ දානව කියල හිතාගත්ත.

මම කිව්වනෙ. අපි මිනිස්සු. තහනම් ගහේ ගෙඩි රහයි කියල කතාවක් අහල නැද්ද. ඉතින් ට්‍රයි කලා කියල ගහට හානියක් නෑනෙ. මිස්පයර් වැදීගෙන එනව වගේ තේරුනොත් තහනම් ගහ මුලින්ම පාස්සල දාල දැක්කෙ නෑ වගේ ඉන්නව. සෝ සිම්පල්.

සකුනි අක්ක මට තාම ආස මම හෙන හොඳ අහිංසක කොල්ලෙක් නිසා වෙන්නැති. ශලනිටත් එකපාරටම හිත ගියාලුනෙ.

මුලින් මුලින් දෙකටම ට්‍රයි එක දෙනව කියල හිතුනත් මට පස්සෙ හිතුන ශලනි පව් කියල. එයාගෙ කලින් කොල්ලත් එහෙම නාඩගමක් නටලලුනෙ ලව් එකට කෙලවිලා තියෙන්නෙ. ඒ නිසා මම හිතින් අහක්ම කරල දැම්ම සකුනි අක්කවයි එයාගෙ අර ලස්සන , හිත බැඳුන , අලංකාර , කලාත්මක.......

ගැහැණිය කියන්නෙ මේ ලෝකෙ පුදුමාකාරම දෙයක්ලු

ඉතින් ගැහැණියගේ නිරුවත රසකාමීම කලාවලු!

මම නං නෙවේ කියන්නෙ. පුරාණ ගත් කතුවරු තමා ඒම කියල තියෙන්නෙ. අපි මේ අවලං කමට බලනව නෙවේ. අපි කලාව රසවිඳින්නෙ.

'ට්‍රීං ට්‍රීං..... තාරුණ්‍යේ මේ උන්මාදේ....'

ආපහු පාරක් ෆෝන් එක රින් වෙන්න ගත්ත. ඒ පාර නං මගෙ වල්ගා තරුව.

"හෙලෝ ශලනි කියන්න"

"ආ මේ ගිම්හාන්. අද හවසට ඔයා බස් එකේද යන්නෙ"

"ඔව් ඔව්. ඔයත් බස් එකේනෙ"

"ඔව්ව්ව්ව්. මම මේ කෝල් කලේ ඔයා කලින් එනවද කියල අහන්න."

"ඒ මොකෝ"

"නෑ මම අද ශෝට් ලිව් එකක් දානව ගිම්හාන්. හෙට මට ප්‍රසන්ටේශන් එකක් තියෙනව. ඒකට තාම ඩොකියුමන්ට් හදාගෙන නෑ. ලැප් එකේ ප්‍රශ්නයක්නෙ. අනේ ගිම්හාන් කරදරයක් නෙවේ නං කලින් ඇවිල්ල ඒක බලල හදල දෙනවද?"

"අයියෝ හරි හරි මම එන්නං. කීයට වගේද"

"ම්ම්ම්ම් දැන් තාම එකොළහයිනෙ. එකට විතර?"

"හරි මම හෝල්ට් එකට ඇවිල්ල කෝල් එකක් දෙන්නං. ඔයා මට කලින් ආවොත් ඉන්න මම එනකං. හානෙ"

"හරි ගිම්හාන්. ලොකු උදව්වක් හොඳේ"

"ඕක මොකක්ද අනේ"

"මම තියනවා.."

අද හවසට රශ්මිත් නෑ කියල උදේ ඇම්ඩ කිව්වනෙ. චතුමි අක්ක එන්න කලින් එයාලගෙ කාමරේට පැනගත්ත නං..... පොඩි ජල්තරස් එකක් දාන්න තිබ්බ ශලනි එක්ක.

සකුනි අක්ක උදේම හැඟීම් ඇවිස්සුවනෙ. දැන් ඉතින් බෝඩිමට ගිහිල්ල ශුක්‍ර ආශයිකා වලට බර දාල අසහනේ පිට ඉන්න වෙන්නෙ.

එක වෙනකං ඉවසිල්ලක් නැතුව ඉඳල ඉඳල දෙයියන්ගෙ පිහිටෙන් එකට ශෝට් ලීව් එකක් දාල එලියට පැන්න. මහ දවල් නිසා ගිනි ගහන අව්ව. ලස්සන මූණු පොඩ්ඩ කලුවෙයි කියල බයටම මම හෙවනැලි වලට කවර් වෙවී නින්ජා වගේ බස් හෝල්ට් එකට ආව. ශලනි ඇවිල්ල හිටියෙ නෑ.

මම ෆෝන් එක එහෙම අරගෙන එයාට කෝල් එකක් ගන්න ලෑස්ති වෙනකොටම ඈතින් සාරියක් ඇඳගත්ත ලලනාවක් පාර පයිනව දැක්ක නිසා කෝල් එක ගන්නැතුව හිටිය.

මම හිතුව හරි. ඒ ශලනි තමා. එයා ගානටම එකට ඕෆ් වෙලා තියෙන්නෙ. මම කිව්වනෙ ශලනි වෙලාවට වැඩ ආයෙ මොනා උනත්.

"ඔයා දවල්ට කෑවද ගිම්හාන්"

කියාගෙනම ශලනි බස් හොල්ට් එකට ගොඩ උනා. හෙන තෙහෙට්ටු පාටක් දැක්කෙ මම මූණෙන්.

"මම නං නෑ. ඔයා කෑවද?"

"කන්න හිටියෙ නෑ ගිම්හාන්. මම ආව. අපි කඩේකින් බත් අරන් යමුද?"

"ආ ගමු. ඔය ඔතන ඉස්සරහ කඩයක් තියෙන්නෙ. මම අරන් එන්නද බත් දෙකක්?"

"ආ ඉන්න මම සල්ලි දෙන්නං"

කියල ශලනි හෑන්ඩ් බැග් එක ඇරල අත දැම්ම ඇතුලට.

"එපා එපා. මම ගන්නං."

"අනේ එපා ගිම්හාන්. ඔයා දැන් ගොඩක් වියදම් කලානෙ"

"ඒකට කමක් නෑ. ඉන්න මම බත් දෙකක් අරන් එන්නං ටාස් ගාල"

"මේ බත් දෙකක් ගන්න එපා"

"එහෙනං?"

"ලොකු එකක් ගන්න. මම වැඩිය කන්නෑ දවල්ට. උදේට කෑව මං"

"ආ හරේ"

ශලනිව බස් හෝල්ට් එකෙන් තියල මම පාර පැනල අර කඩේට ගියා. ඒකෙ දවල්ට නං මහ ලොකු කෑම නෑ. හවසට තමා බයිට් ඉඳන් හදන්නෙ. ශලනිත් ඉන්න නිසා මම විකාර අරගන්න ගියෙ නෑ. ෆුල් රයිස් එකක් විතරක් අරගෙන ආපහු බස් හෝල්ට් එකට ගියා.

ශලනිට එක්කො අසනීපයි. නැත්තං මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්. මූණෙ උදේ තිබ්බ සිරියාවන්ත ගතිය නෑ දැන්.

මම ආපහු බස් හෝල්ට් එකට ආපු ගමන්ම වගේ බස් එකකුත් ආව.

ශලනි මුකුත් නොකියම ඒකට නැග්ග. මාත් එයා පිටිපස්සෙන් නැග්ග. දවල්ට මේ පාරෙ සෙනග නෑ. ඔෆිස් ටයිම් එකටනෙ පීසාහි ඇලවෙන කුලුණ වගේ බස් එකෙන් පැත්තක් ඇලවෙන්නම ලෝඩ් වෙන්නෙ. දැන් නං නිකං සොහොන වගේ.

ශලනි බස් එකෙන් වාඩි වෙලත් ජනේලෙට ඔලුව හේත්තු කරන් ඇස් වහන් ගියේ.

"ශලනි"

"ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්"

"මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද?"

"ඇයි එහෙම අහන්නෙ?"

"අද වෙනස් ඔයා. මම මොකක් හරි වැරැද්දක්වත් කලාද?"

සකුනි අක්කගෙ සීන් එක මතක් වෙලා මම එහෙම ඇහුවෙ. ප්‍රථම ප්‍රේමයට වංචා කලා කියන්නෙ රියල් තිරිසනෙක් නෙ.

"නෑ ගිම්හාන්. ඔෆිස් එකේ වැඩ. හෙට ප්‍රසන්ටේශන් එක ටයිප් කරගන්න විදිහකුත් නෑ. මට නං තේරෙන්නෑ මොනා කරන්නද කියල"

"මම ටයිප් කරල දෙන්නං!"

"එහෙම බෑ ගිම්හාන්. ඔයාට තේරෙන එකක් නෑ ඕව. ආයතන සංග්‍රහය දන්නවද ඔයා?"

ආයතන සංග්‍රහය තියා මම විනය පටිපාටියවත් දන්නෑ තාම. මට අදාල නෑනෙ. ඉතින් i don't care.

"හෙ හෙ. ඒව නං බෑ."

මගෙ ආවේණික ගොන් හිනාව දාල කිව්ව මං.

ශලනි ඒකට නං හිනා උනා. හිනා වෙලා උදේ වගේ ආපහු පාරක් කම්මුලෙන් අල්ලල හෙල්ලුව.

"වීරය වෙන්න ඕන්නෑ. මට ලැප් එක පොඩ්ඩක් බලල දෙන්නකො. මම ටයිප් කරගන්නං"

ශලනිට තව පොඩ්ඩක් ළං වෙලා හිටිය මම බහිනකංම. බස් එකේ දාල අමරදේව සර්ගෙ සින්දුවක්. උඹලට මීටර් වෙලා තියෙනවද දන්නෑ. අමරදේව සර් සින්දු කියන්නෙ මියුසික් එකට අනුව නෙවේ. මියුසික් දෙන උන් ඒක දෙන්නෙ අමරදේව කියන විදිහට. මියුසික් එක කොහොම ගියත් අමරදේව සින්දුව කියන්නෙ මෑන්ට ඕනෙ ඕනෙ වෙලාවට. ගැම්මක් තමා.

සොහොන වගේ බස් එකක පිරිත් දාල වගේ අමරදේව සර්ගෙ සිංදුවකුත් අහන් කතාවක් බහක් නැතුවම ආව අපි.

බස් එකෙන් බැස්සට පස්සෙ අපි දෙන්න නොදැනුවත්වම අත් දෙක පැටලුනා. ශලනි දිගටම බිම බලන් පාර දිගේ ආවෙ.

බෝඩිමේ උඩට නැගල මම අපේ කාමරේට යන්න කලින් ශලනි එක්ක එයාලගෙ කාමරේට ආව. ලැප් එක ඉක්මනට බලල හදල දෙන තරමට එයාට ලේසිනෙ වැඩේ කරගන්න.

ශලනිත් විරුද්ධ උනේ නෑ. මම මේ පළවෙනි පාරට බොඩිමේ ගෑණු කාමරේකට අඩිය තියන්නෙ. කවුරුත්ම නෑ ඒ තට්ටුවෙ. මුලින් හිතන් ආවට ජල්තරස් පාරක් දාන්න , ශලනි ඉන්න මූඩ් එක හොඳ නැති නිසා මම හැඟීම් පාලනේ කරන් හිටිය.

"කෝ ලැප් එක දෙන්න බලන්න"

"ඉන්න... ඔය පවර් කෝඩ් එක ගන්නකො ගිම්හාන්"

ශලනි ලැප් එක , ලැප් බෑග් එකෙන් එලියට ගන්න ගමන් මට බිත්තිය මුල්ලෙ තිබ්බ වයර් රෝලක් පෙන්නල කිව්ව. මම මගෙ බෑග් එක එතන ඇඳක් උඩින් තියල වයර් රෝල අරන් ආව ලැප් එක ගාවට.

"දැන් හරියටම විස්තර කරන්න මට ලෙඩේ"

"දැන් ඔන්න ඔහොම තියෙනවනෙ. මම වර්ඩ් ඩොකියුමන්ට් එක ඕපන් කරල ටිකක් වෙලා ගිය ගමන් එක පාරටම ලැප් එක රීබූට් වෙනව"

"ඒ කියන්නෙ ලැප් එක රත් වෙනවද?"

"නෑ නෑ. නිකංම ඕෆ් වෙලා ඔන් වෙනව"

ශලනි කියපු හැටියට නං බරපතල කේස් එකක් නෙවේ වගේ. මම පොඩ්ඩක් ලැප් එක කරකවල බලල , අමුතු අමුතු සද්ද එනවද කියල චෙක් කරල , අනං මනං පරීක්ශණ බර ගානක් කලාට පස්සෙ මට කේස් එක අහු උනා.

ලැප් එකේ පවර් බටන් එක ස්පාක් වෙනව. ඒ කියන්නෙ ශෝට් වෙනව වගේ. මොනා හරි දියරයක් හැලිල මම හිතන්නෙ. ඒක හදන්න ඉතින් ලැප ගලවන්න එපැයි. ශලනිට ඒක කිව්වට පස්සෙ ශලනි මානසිකව වැටෙනව මමත් දැක්ක.

"හම්ම්. එහෙනං කමක් නෑ ගිම්හාන්. මම මොකක් හරි කරන්න."

"ඉතින් මගෙ එක ගන්න. මම ගෙනත් දෙන්නං. ඕක සේව් කරන් ඒකට දාගන්න"

"කමක් නැද්ද ගිම්හාන්. අනේ ලොකු උදව්වක්. ඔෆිස් එකේ මිනිස්සු මාවම කන්න බලන් ඉන්නෙ පොඩ්ඩ වැරදෙනකං."

"ඉන්න මම ගෙනත් දෙන්නං. ආ මේ.... බත් එක ගන්න. මම අරන් යන්නං ටිකක් ඇවිල්ල."

"පිඟානක් අරන් එන්න. මෙහෙ ඉඳන් කමු. කොහෙවත් යන්න ඕන්නෑ"

ම්ම්ම්ම්ම්.... සම්තින් සම්තින්....

ඉදිරි එපිසෝඩය පොඩ්ඩක් විතර අපි සීමා පන්නල දාන්න බලමු. වෙනසකටත් එක්ක.

මතු සම්බන්ධයි...