0
0
එකළොස්වැනි දිගහැරුම...❤️
නුහී ගිහින් ෆ්ලයිට් එකේ එයාගේ සීට් එකේ ඉඳගෙන මැගසින් එකක් බලන්න යද්දී එයාගේ එහා පැත්තෙන් සීට් එකෙන් කෙනෙක් ඉඳගත්තා. වැඩියේ ගණන් ගත්තේ නැති නුහී පාඩුවේ මැගසින් එක බලද්දී ඒ කෙනා නුහීට කතා කළා.
" හායි නුහී..."
නුහී එකපාර ගැස්සිලා බලද්දී හිටපු කෙනා දැකලා උන්හිටි තැනුත් අමතක වෙලා කෑගැහුනා....
" විෂ්.... වට් ආ යූ ඩුයින්ග් හියර්..."
ෆ්ලයිට් එකේ කට්ටියම නුහී දිහා හැරිලා බැලුවේ ඒ කටේ සද්දෙට.
" ඇයි යකෝ අපිව පේන්නැද්ද ඌව විතරද පේන්නේ...."
පිටිපස්සෙන් ඇහුනු සද්දෙට ශීට් එක උඩ නැඟන් නුහී පිටිපස්ස බැලුවේ..
" ආයු... කවී... ඔයාලා...."
" සප්‍රායිස් බේබි..."
" I can't believe this.... Am I dreaming..."
ඔලුවටත් තට්ටුවක් දාගෙන නුහී කියද්දී කවී නුහී අත කෙනිත්තුවේ නුහී හූ තියද්දී.
" ආව්... ගෑණියේ... රිදෙනවා යකෝ...."
නුහී කවීට එකක් ගහන්න පිටිපස්සට නැමුණත් ඒත් එක්කම විෂාන් නුහීගේ බඳ වටේ අත යවලා ආපහු ශීට් එකෙන් ඉන්ඳුවා...
" අඩෙහ් දඟලන්න එපා බන්.... ෆ්ලයිට් එකේ ඉන්නේ... බලහන් අර මිනිස්සුත් හිනා වෙනවා..." විෂ් කියද්දී තමා නුහීටත් මීටර් වුනේ..
අන්තිමට කට්ටියම UK ආවා.
" දැන් ඔයාලා මොකද කරන්නේ... මාත් එක්කම යනවනේ..." නුහී කට්ටියගෙන්ම ඇහුවේ කෙල්ල මුකුත් විස්තරයක් තාම හරියට දන්නැති හින්දා.
" උබත් එක්ක එන්නෙ නැතුව අපි කොහෙ යන්නද බන්... දැන් ඉතින් යන දේවාලෙක උබත් එක්ක තමා..." කවී.
" විෂ් ඔයත් එනවනේ..." නුහී.
" නෑ නුහී... මම හොටෙල් රූම් එකක් බුක් කරලා තියෙන්නේ... මම බිස්නස් මීටින් එකකට ආවේ..." විෂ්.
" opps.... ඒත් ඉතින් ඔයාටත් අපිත් එක්ක ඉන්න පුලුවන්නේ..."
" ම්ම්ම්.... ඒත් මට හොටෙල් එකේ හිටියම වැඩ ටික කරගන්න ලේසි... මම එන්නන්කෝ ඔයාව බලන්න... හරිද... මම සතියක් ඉන්නවා කොහොමත්...." නුහීගේ ඔලුව අතගාමින් විෂ් කියද්දී නුහීත් ඔලුව වැනුවා..
පහුගිය සති දෙකට නුහී විෂ් දෙන්නා ගොඩක් ලං වුනා. දැන් දෙන්නා හොඳම යාලුවෝ.... එහෙම කියලා තමා කියන්නේ ඒත් අපි නම්දන්නෑ...
" සර්... අර නවීත් උඩගෙදරගේ කේස් එකට මොකද කරන්නේ...."
" ම්ම්ම්... ඒක... ඒකත් red file එකටම දාන්න..."
" සර් ඒත්...."
" කියපු දේ කරන්න..."
සවීන් තමන්ගේ ප්‍රදානියාගේ බසට අවනත වෙලා කාර්‍යාලෙන් එළියට ආවා.
" ඇයි බන්.... මොකෝ කේස් එක..." මූණත් ඇද කරන් එළියට එන සවීන්ගෙන් දිනුක් ඇහුවා.
" මේක red file එකට දාන්න කිව්වා බන්..." කියමින් සවීන් අතේ තිබ්බ ෆයිල් එක පෙන්නුවා.
" අඩෙහ් ඔය අර මර්ඩර් කේස් එක නේද... ඒත් ඒක ඇයි red file එකට දාන්නේ..."
" ඒක තමා මටත් තේරෙන්නෙ නැත්තේ බන්... සර් අපිට නොකිව්වට මොකක් හරි ලොකු ගේමක් ගහනවා..."
" ඒක ඇත්ත බන් මටත් තේරුනා ඒක නම්... ඒත් මේ මර්ඩර් කේස් එක අපේ department එකේ කවුරුහරි කරපු එකක්ද..."
" ඒ වගේ බන් නැත්තන් red file එකට දාන්න කියන්නෑනේ...."
මේ අතරේ සවීන්ගේ ප්‍රදානියා නම් හිටියේ කෝල් එකක...
" හෙලෝ සර්..."
" අනේ කොල්ලෝ.. සර් ගාන්න ඕන්නෑ අන්කල් කියපම් බන්..."
" හරි හරි ආදි අන්කල්..."
ඔව් සවීන්ගේ ප්‍රදානියා වැඩ කරේ ආදි යටතේ..
" අන්කල්.... අරූගේ කේස් එකත් ඉවරයි ඒක red file දැම්මා..."
" ඒක හොඳයි පුතා.... මොනාද අලුත් updates..."
" අලුත් ඒවා... ම්ම්ම්... අලුතින් එකෙක් අන්ඩර්වර්ල්ඩ් එකට බැහැලා.. හැබැයි උගේ කිසිම විස්තරයක් නෑ... ඒත් ඌ ආපු ගමන් රාජාගේ පොට්වලට වැඩේ දීලා.... දැන් ඌ තමා ඒවා රන් කරන්නේ.. වැඩේ කියන්නේ උගෙ නමක්වත් දැනගන්න විදිහක් නෑ...."
" ඕහෝ.... පුතා මගේ ගෙස් එකක් නම් තියනවා..."
" මොකක්ද අන්කල්...."
" මට හිතෙන්නේ ඒ තවීෂ්ගේ පුතා...."
" අන්කල්... ඒ කියන්නේ...."
" ඔව් පුතා.... ඒක තමයි දැන් තියන ලොකුම ප්‍රශ්නේ මට... දෝණිව නම් පරිස්සම්... ඒත් අනිත් අය...."
" බය වෙන්න එපා අන්කල්... අපි මේක ඉක්මනටම විසඳගමුකෝ..."
මේ විදිහට තවත් කාලයක් ගෙවුනේ නුහී ආයු වගේම කවීත් එයාලාගේ UK ජිවිතේට හුරුවෙද්දී.
තුන්දෙනාම කැම්පස් එක ළඟ තිබ්බ එපාර්මන්ට් එකක සහයෝගෙන් ජීවත් වුනා. ඔය අතරේ පොඩි පොඩි රණ්ඩුත් නැතුවා නෙවෙයි.
අනික නුහී රට හිටියා කියලා අයියලාට වද දෙන එක නැවැත්තුවෙත් නෑ මහ රෑත් කොල්ලො දෙන්නට කෝල් අරන් වද දෙනවා. බැරිම තැන කොල්ලො දෙන්නා රෑට ෆෝන් ඕෆ් කරලා නිදියගන්න පුරුදු වුනා.
අවීගෙයි නිශූගෙයි සම්බන්ධයත් මේ වෙනකොට ගෙවල්වලින් දැනගෙන තිබ්බේ කාගෙවත් අකමැත්ත නොතිබ්බ හින්දා ඒ දෙන්නා එයාලාගේ ජීවිතේ සතුටින් ගත කරා.
මේ අතරේ ආදි තාමත් අන්ඩර්වර්ල්ඩ් එකේ වැඩ දාන එකාව හොයන ගමන් හිටියේ එයාලට දැන ගන්න පුලුවන් වෙච්චර එකම දේ තමා ඒ කෙනාගේ අන්ඩර්වල්ඩ් නම තේව් කියලා.
මේ විදිහට අවුරුදු දෙකක් ගිහින් තිබ්බා විශේෂ දේකට කියලා තිබ්බේ නුහී මේ වෙනකොට ඩොක්ටර් කෙනෙක්. ඒත් එයා තාම neurosurgeon කෙනෙක් වෙන්න ඉගෙන ගන්න ගමන් හිටියේ.
ඒ වගේම අනිත් දෙන්නා ෆයිනල් ඉයර්ස්.
මෙයාලා කොච්චර ලොකු උනත් මෙයාලාගේ දඟ වැඩ නම් නතර වුනේ නෑ.
එකදවසක් කොහොමහරි මේ තුන්දෙනාටම කැම්පස් එකේ ඩීන් ඔෆිස් එකට එන්න කියලා තිබ්බා.
" excuse me sir..."
" come in..." ඩීන් තරහෙන් කියද්දි තුන්දෙනාම සීතල වෙලා හිටියේ මොකද මේ ඩීන් මෙච්චර තරහෙන් ඉන්නා මීට කලින් එයාලා දැකලා නැති හින්දා.
ඩීන් ලංකාවේ කෙනෙක්. හැබැයි ඩීන්ට මේ තුන්දෙනා හොඳට පුරුදු ලංකාවෙ හින්දා නෙවෙයි තුන්දෙනා මාසෙට සැරයක්වත් අනිවාර්යයෙන්ම ඔෆිස් එකට ගෙන්නන හින්දා.
" මොනාද තමුන්ලා මේ කරන වැඩ ආ... මිනී මරන්නද හදන්නේ...."
" මිනීවල මරන්න දෙයක් නෑනේ සර්...." ආයු කියද්දි අනිත් දෙන්නා බොහොම අමාරුවෙන් හිනාව තද කරන් හිටියා.
" ෂට් අප් ආයුශ්... තමුන්ලා තුන්දෙනා නම් අන්තිමයි.... ඩොක්ටර්ලා වෙන්න නේද ඉන්නේ... එතකොට නුහිනි තමුන් ඩොක්ටර් කෙනෙක් නේද මෙහෙමද හැසිරෙන්නේ... අර ළමයා මෝචරිය ඇතුළේ පැය තුනකටත් වැඩියේ ඉඳලා..."
"ඉතින් සර් එයා මෝචරියට ගියාට අපි මොනා කරන්නද.." ආයෙත් ආයු.
" ඒ ළමයා මෝචරියට ගියාට තමුන්ලානේ දොර ලොක් කරේ...."
" සොරි සර් මම ඇත්තටම දැනන් හිටියේ නෑ එයා ඇතුලේ ඉන්නවා කියලා නැත්තන් මං කීයටවත් ඩෝර් එක ලොක් කරන්නෑ..." නුහී එයාගේ ඇස් දෙකට කඳුලුත් පුරෝගෙන කියනකොට ඩීන්ගෙත් හිත උණු වුනා.
" අනික සර් මම මිස්ටර් වින්සන්ගෙන් අහලාමයි ඩෝ එක ලොක් කරේ බොරු නම් අහන්නකෝ..." නුහී ඒ කතාව ඇහුවම ඇත්ත වෙන්නැති කියලා හිතුන හින්දා ඩීන් තුන්දෙනාට යන්න දුන්නා.
එළියට ආපු තුන්දෙනා උඩ පැන පැන නැටුවේ සතුටට.
" අඩෙහ් අරකි පැය තුනනේ බන් ඉඳලා තියෙන්නේ.. ෂිට් අපරාදේ එළි වෙනකන් ඉන්න තිබ්බේ..."ආයු
" කියලා වැඩක් නෑ.... ඒකි අපේ ඕපදූප හොයන්න ආවට එළි වෙනකන් තිබ්බත් මදි... එනිවේ.... නුහී උබේ රඟපෑම නම් තාත්විකයි ඈ... මං නම් හිතුවේ ඇත්තටම අඬනවා කියලා..." කවී.
" ඒක තමයි මගේ විශේෂ හැකියාව බේබි..."
ඒත් එක්කම නුහීට කෝල් එකක් ආවේ විෂ්ගෙන්.
ඒක දැකපු කවී,
" ඕන් උබේ බේබි කෝල් ගන්නවා... ආන්ස්වර් කරපන්.."
" අනේ මේ...." කියලා කවීට පාරකුත් ගහලා නුහී කෝල් එක ආන්ස්වර් කරා.
_________________________________________
