0
0
විසිතුන්වන දිගහැරුම...❤️
ඒත් එක්කම මෙච්චර වෙලා තිබ්බ නිශ්ශබ්දය බිඳිලා ගියේ නේශ්ට ආව කෝල් එකකින්.
කවුද කතා කරන්නේ කියලාවත් බලන්නෙ නැතුව කොල්ලා කෝල් එක answer කරේ loud speaker දාලා.
" හෙලෝ මිස්ටර් සිනේශ්... ඉතින් කොහොමද...."
ඒ කෝල් එකෙන් ඇහුන කටහඬට හැමෝම කලබල වෙලා බැලුවේ ෆෝන් එක දිහා.
" විෂාන්....."
නේශ් තරහෙන් කෑගැහුවේ මේ වෙලාවේ විෂාන් ගත්තේ හොඳටකට නෙවෙයි කියලා දන්න හින්දා.
" ඕ... මගේ කටහඩින්ම මාව අඳුනගන්න පුලුවන්නේ පැටියෝ ඔයාට... ඔයා මට ආදරේද අප්පා එච්චර..."
විෂ් ගෑනු කටහඬක් අනුකරණය කරලා කියද්දී නේශ්ට විතරක් නෙවෙයි අනික් අයටත් මල පැන්නා....
" තමුසේ මොකටද ගත්තේ ආ... තමුන්ට ජීවත් වෙලා ඉන්න එක එපා වෙලාද..."
අවී කෑගැහුවේ තමන්ගේ නංගිගේ මරණය පිටිපස්සේ විෂන් ඇති කියලා හිතුන හින්දා.
" ඕහෝ... කට්ටියම අහගෙනද ඉන්නේ.... ඒකත් මරු... ඉතින් කොහොමද මගේ තෑග්ග... මරුනේ... තව ඉස්සරහට තෑගි ගොඩාක් තියනවා.. තාම එක පෙට්ටියනේ ගෙදර ගෙනාවේ..."
මේක අහන් හිටපු හැමෝගෙම තරහා ඇවිස්සුනේ නේශ් තරහටම මිට මොළවලා බිත්තියට ගහද්දී.
" දැන් ඉතින් මාව අහුවුනාම කෑලි කරලා මරන තරහක් එන්න ඇතිනේ...
එතකොට හිතපල්ලා තමුසෙලා මගේ නංගි මැරුවම මට කොච්චර තරහක් එන්න ඇද්ද කියල...
නුහිනි...
ඒකිනේ මගේ නංගිව මැරුවේ... ඉතින් මං ඒකිගෙන මගේ පළවෙනි පලිය ගත්තා...
දන්නවද ඒකි පණ පිටින් පිච්චුනේ..
මේක පටන් ගැන්ම විතරයි... හොඳ හොඳ දේවල් ඉස්සරහට... මම පළි ගන්න විදිහට තමුසෙලාට දරාගන්න බැරිවෙයි... හහ්.... ලෑස්ති වෙනවලා මම තමුන් එක එකාව මරලා දානවා... මං ඒක කරපු විදිහ දැනගත්තම උබලට සියදිවි නසාගන්න හිතෙයි...හහ්..." කියපු විෂ් හයියෙන් හිනා වුනා.
මේ හැමදේම අහන් හිටපු කට්ටියගේ හිතට විෂ්ව මරලා දාන හැඟීම වගේම බයකුත් ආවේ පවුලේ අය ගැන.
" සිනේශ්...
තමුසේ නම් මහ ගොනෙක් යකෝ....
තමුසේ අනිත් උන් ඔක්කොගෙම ආරක්ෂාව වැඩි කරලා තමුසෙගෙයි තමුසෙගේ කෙල්ලගෙයි විතරක් ගාඩ් එක අඩු කරා..
තමුන් කීයටවත් හිතිවේ නෑනේද මං තමුසෙලාට ඇටෑක් කරයි කියලා.. ඒකනේ එදා උදේ තමුසෙලා දෙන්නා ලව් කර කරත් හිටියේ...
හහ්..
දැන් තමුසෙට නුහිනි නෑ....
ඒකිව මට හම්බෙන්නේ නැත්තන් මං තමුසෙට හම්බෙන්න දෙන්නෙත් නෑ... හහ්...." කියපු විෂාන් කෝල් එක කට් කරා.
මේ හැමදේම අහන් හිටිය නේශ්ට දැනුනේ තමන් ගැනම කළකිරීමක්.
විෂාන් කියපු දේ ඇත්ත නේද කියලා හිතුනා.
අනිත් අයගේ ආරක්ෂාව වැඩි කරා මිසක් නුහීගේ ආරක්ෂාව ගැන බැලුවේ නෑ නේද කියලා හිතුනා.
ගෙදරින් එළියට ගියපු නේශ් ගියේ බාර් එකට සිහිය නැති වෙනකන්ම නෙශ් බිව්වා.
වසර පහකට පසු.....
නුහීගේ පස්වෙනි මරණ සංවත්සරය දවස තමා අද...
පවුලේ හැමෝම ඇවිත් හිටියේ නුහීගේ සොහොන් කොත ළඟට...
මේ වෙනකොට අවීටයි නිශූටයි පුතෙකුයි දුවෙකුයි හිටියා.
කවී මේ වෙනකොට මාස හතක ගැබිනියක්..
ඒ වගේම කවී නිශුල්‍යා ඒ කියන්නේ ශාක්‍යාගේ දුවව බලාගත්තේ තමන්ගෙම දරුවෙක් වගේ. නිශුල්‍යා දන්නෑ අඩුම තරමේ මේ තමන්ගේ අම්මා නෙවෙයි කියලාවත්.
යුහීටත් ලෝකේ ඉන්න හොඳම ඩොක්ටර්ලා ගෙනැත් බෙහෙත් කරලා යම්තාක් දුරකට හොඳ කරගෙන තිබ්බත් යුහීට තාම තමන්ගේ දුව නෑ කියන වේදනාවෙන් මිදෙන්න බැරි වෙලා තිබ්බා.
පවුලේ හැමෝම වගේම යාලුවෝත් ඇවිත් නුහීට මල් කළඹවල් තියලා ගෞරව කරා.
ආයුත් මේ වෙනකොට එයා වැඩ කරපු හොස්පිටල් එකේම ඩොක්ටර් කෙනෙක්ව මැරි කරලා හිටියේ අවුරුදු දෙකක්ම ආදරය කරලා.
" කෝ නේශ්..." අවී ආයුගෙන් ඇහුවේ හැමෝම හිටියත් නේශ් පේන්න නැති හින්දා.
" ඌ බීලා බීලා තාම නිදි ඇති..." ආයු.
" ෂික්... මේකා දැන් අවුරුදු පහක් තිස්සෙම කරන්නේ බොන එක.. මුගේ වකුගඩු තියනවද දන්නෑ බීලම...." නවී.
" කියලා වැඩක් නෑ බන්... කසුන් අංකල්ට කියන්න වෙනවා මේකට මොනා හරි කරන්න කියලා.. මෙහෙම ගියොත් මූ වැඩි දවසක් නොයා මැරෙනවා..." ආයු.
" මූ බොන එක නවත්තන්න නම් අපේ චූටිට ආයේ ඉපදෙන්න වෙනවා බන්..." අවී කිව්වේ නුහීගේ සොහොන් කොත දිහා බලන්.
" ආන් කියන කොටම එනවා..." ආයු අනිත් අයට පෙන්නුවේ ඈතින් එන නේශ්ව.
නුහී ආසම විදිහේ මල් පොකුරකුත් අරන් නේශ් නුහීගේ සොහොන් කොත ළඟට ගියේ අනිත් අය දිහා නිකමටවත් බලන්නෙ නැතුව.
" අහී... මැණික... මං ආවා... අවුරුදු පහක් මැණික... අදට අවුරුදු පහක් අපි දෙන්නා අන්තිමේමට හම්බෙලා.... මට තාමත් හිතාගන්න බෑ මැණික ඔයා මගේ ළඟ නෑ කියලා.... අහී... ඔයා දන්නවානේඅට අම්මත් නෑ කියල... ඔයා කිව්වා නේ මං ඔයාගේ පොඩි එකා කියලා... ප්ලීස් මැණික... ආයෙ එන්න... මං ළඟට එන්න.. ප්ලීස්...."
කොච්චර නපුරෙක් වුනත් නේශ් නුහී ළඟ හැසිරුනේ පොඩි එකෙක් වගේ...
නුහී තමා නේශ්ගේ හැමදේම වුනේ..
නේශ් සොහොන් කොත ළඟට වෙලා අඬන්න ගත්තේ අනිත් අය එයාව තනි කරලා එතනින් යද්දී. මොකද හැමෝම දැනන් හිටියා නේශ් එයාගේ කඳුලු අනිත් අයට පෙන්නන්න කැමති නෑ කියලා.
පැය භාගෙකට විතර පස්සේ නේශ් සෙමිස්ට්‍රියෙන් එළියට ආවා.
ඒ වෙනකොටත් අනිත් අය බලන් හිටියේ නේශ් එනකන්.
කොල්ලා කෙලින්ම ගියේ ආදි ළඟට.
" අංකල්... මම අද පැරිස් යනවා.. ආයේ එද්දී කවදා වෙයිද කියන්න බෑ... මං ගිහින් එන්නම්... " කියලා නේශ් එතනින් ගියේ ආදිට වෙන කිසිම දෙයක් කියන්න ඉඩ නොතබමින්.
නේශ් පැරිස් ඇවිත් මේ වෙද්දී මාසයක්...
කොල්ලා දවල් කාලේ බිස්නස් වැඩ කරත් හැමදාම හවස හය වෙද්දී කොල්ලා හිටියේ ක්ලබ් එකේ...
එදත් පුරුදු විදිහට නේශ් ක්ලබ් එකට වෙලා බිබී හිටියා.
කොල්ලට ක්ලබ් එකේ හිටපු ගොඩක් කෙල්ලන්ගේ අවදානේ ලැබිලා තිබ්බේ කොල්ලාගේ කඩවසම් බව හින්දමයි. ඉතින් හැමදාම වගේ කොල්ලා වටේ කෙල්ලෝ විස්සක් විසිපහක් කැර කෙනවා. ඒත් කවදාවත් ඒ කෙල්ලෝ දිහා හැරිලාවත් බැලුවේ නෑ...
කොල්ලා පුරු විදිහටම ක්ලබ් එකේ මියුසික් එක අහන ගමන් බිව්වා. ඒත් කොල්ලට තේරුනා අද නම් වෙනදට වැඩියේ මත් වුනා කියලා. ඒ හින්දා කොල්ලා එහෙම්මම ක්ලබ් එකේ රූම් එකක් බුක් කරේ රෑ ගත කරන්න.
මොකද කොල්ලා ක්ලබ් එද්දී කොල්ලාගේ ගාඩ්ලවත් අඩුම තරේ ඩ්‍රයිවර්වත් එක්කගෙන එන්නේ නෑ...
කොල්ලා ගොඩක් වෙලාවට ක්ලබ් එකේම නතර වෙනවා ඒ නිසා... අදත් ඒ වගේ දවසක්...
රූම් එකට ගියපු කොල්ලා දැනුන රස්නේත් එක්ක ඇඳුම් ගලවනවා විතරයි කොල්ලට මතක තිබ්බේ.
පහුවදා උදේ නේශ් නැඟිටිනකොට නේශ්ගේ ඇඟේ එක ඇඳුමක්වත් තිබ්බේ නෑ..
ඒ වගේ කොල්ලාගේ ඇඟපුරා නියපාරවල්...
කොල්ලාට හිතාගන්න බැරිවුනේ කොල්ලා කවදාවත් බිව්වට කෙල්ලෙක්ගේ ඇඟට අත නොතිඅයන හින්දා. මේ වෙනකන් කොල්ලා හිටියේ නුහී එක්ක විතරයි...
ඒත් එක්කම කොල්ලා දැක්කේ ඇඳ ළඟ ටේබල් එකේ තියන නෝට් එක...
" හෙලෝ මිස්ටර්...
ඇත්තටම කිව්වොත් මම ඔයා කවුද කියලාවත් දන්නේ නෑ.. මට ක්ලබ් එකේ කට්ටියක් ඔයාගේ ඩ්‍රින්ක්ස්වලට ඩ්‍රග් එකක් දාන්න කතා වෙනවා ඇහුනා. ඉතින් මම ඔයාව හොයන් ආවේ ඒ ගැන කියන්න... ඒත් අපි දෙන්නා අතර සිද්ධ වුනේ හිතපුවත් නැති දෙයක්... මේක මගේ පළවෙනිපාර... මම ඔයාගෙන් පුංචි දෙයක් ගත්තා... ඔයාගේ බෙල්ලේ තිබ්බ රින්ග් එක ඒක මාරම ලස්සනයි.. ඒ හින්දා මම ඒක ගත්තා... ඔයාගේ බෙහෙත වුනාට තැන්ක් කරා කියලා මම හිතා ගන්නම් හරිනේ...."
නෝට් එක කියවපු කොල්ලගේ අත ඉබේටම ගියේ බෙල්ලට. බෙල්ලේ තිබ්බ රින්ග් එක නෑ කියලා තේරුන කොල්ලට යකා නැග්ගේ පහුගිය අවුරුදු පහම කොල්ලා ඒ රින්ග් එක පණ වගේ බලාගත්ත හින්දා. ඒක නුහීගේ රින්ග් එක...
__________________________________
