0
0
මියගියපු දියනියකගේ ආත්මයක් තම පියා අමතා කියපු පපුව පිච්චෙන කතාවක්....
මගේ ලෝකය හැඩ කරන්නයි දිවා රෑ නුබ වෙහෙසුනේ
නොදී කිසි දුකක් කිසිදු ආදරෙන්මයි මා දැඩි කරේ...
වෙන්න දොස්තර නෝනෙක් කියාමයි නුබ නිතර පැවසුවේ...
මගෙන් නුබ දුටු සිහින සේරම හැඩ කරන් මන් නුබව සැනසුවේ...
අකාල මහ වැහි හිටි හැටියෙම ඇද හැලෙන නිසා...
මගෙ අප්පච්චී නුඛෙ සුදු දෝනිත් නොසිතූ වැස්සක තෙමුනි එදා ..
මගෙ සෙවණට එවලේ නුබ මා ළඟ නොසිටි නිසා..
කුරිරු දෛවයේ සරදම් හමුවේ පරාජිතව මන් අසරණම උනා...
වැඩ නිම වී මන් හනිකට එන්නයි මග බලමින් උන්නේ...
මිනිස් වෙසින් ආ රකුසන් පිරිසක් එකවර මා ඉදිරියටම ආවේ...
කිසිදා නොදැනුනු බියකින් මගෙ හද මොහොතක් නතර උනේ...
ගොදුරක් හමූඋනු වෘක රැළක් සේ මා වටකර උන් සරදම් කෙරුවේ....
අප්පච්චී මං උදේ හවා නුබට වදින දෑතම එක්කර උන්නටත් වැන්දා...
හිගන්නියක් සේ උන්පාමුල මා මගේ හුස්ම ටික මන්ම අයැදුවා...
ඇට මස් ලේ නහර නොමැති උන්ගේ හදවත් ගල්ම නිසා...
නුබ ආදරයෙන් රැකගත් රෝස කුසුම උන් තලා දමා රොත් ඇදගත්තා....
ගතේ සවිය ඇති තෙක් සත්තයි මන් උන් එක්කම පොර බැදුවා...
සල්ලාල පිරිමි හත්අට දෙනෙකුන් ළඟ මගේ සවිය වියකීම ගියා...
පිපාසිතම මල යකුන් කැලක් මගේ බිදක් නෑරම ලේ උරා බිව්වා...
දරන්නට බැරි වේදනාවෙන් මා කෑ ගසා නුබටම ඇමතුවා...
සිහිපිටම මගෙ හුස්ම ගිලිහෙද්දි අප්පච්චිගේ මුව මට මැවි මැවී පෙනුනා...
පූරුවේ මන් කරපු පාපෙට ඉතින් මන් දඩුවන් විදෙව්වා...
මගේ පව් මං ගෙවා නුබෙ ලොවෙන් පිටමන් උනා...
මැරී මැරී ඉපදෙනා ඔය හදෙ රිදුම් මට දැනෙනා නිසා...
කියල යන්නට ආවෙ මන් දැන් නාඩ ඉන්නකො හිනහිලා....
ඉතින් මේ වගේ කතාවක් දැන් අහන්න ලැබෙනවා නේද ඉන්දියාවෙන්
