0
0
### රොනෝක්ගේ හොල්මන්
1587 ගිම්හානයේදී ඉංග්‍රීසි පදිංචිකරුවන් 115 දෙනෙක් නව ලෝකයේ නව ජීවිතයක් ගොඩනඟා ගැනීමට අධිෂ්ඨාන කරගෙන රොනෝක් දූපතට පැමිණියහ. ඔවුන් අතර පිරිමින්, ගැහැනුන් සහ ළමයින් සිටි අතරම ඔවුන් බලාපොරොත්තු සහ සිහිනවලින් පිරී සිටියහ. ඔවුන්ගේ නායක ජෝන් වයිට්, වසරක් ඇතුළත නැවත පැමිණෙන බවට පොරොන්දු වෙමින් සැපයුම් එකතු කිරීමට එංගලන්තයට පිටත් විය.
ඔන්න ඉතින් පදිංචි කරුවන් වැඩි වැඩියෙන් දුශ්කර තා වලට මුහුන දෙන්න ගත්තෙ දින සති සති මාසවලට පෙරළෙන විට දිය. ආහාර හිඟ වූ අතර දේශීය ගෝත්‍රිකයන් සමඟ සබඳතා පළුදු විය. එ අතරම සිදුවූ අමුතු සිදුවීම් ජනාවාසය පීඩාවට පත් කිරීමට පටන් ගත්තේය. රාත්‍රියේදී, නොසන්සුන්කාරී කටහඬවල් වනාන්තරය හරහා දෝංකාර දුන් අතර, ගිනි එළියෙන් ඔබ්බට සෙවනැලි රූප පියාසර කළේය. පශු සම්පත් අතුරුදහන් වූ අතර වගාවන් පැහැදිලි කළ නොහැකි ලෙස වියළී ගියේය.
එක් සඳක් නැති රාත්‍රියක, අනනියස් ඩේරේගේ දියණිය සහ ජෝන් වයිට්ගේ මිනිබිරිය වන එලිනෝර් ඩේර් නම් තරුණිය අවදි වූයේ වනාන්තරයෙන් ඇගේ නම කතා කරන ශබ්දයෙනි. කටහඬ හුරුපුරුදුය, නමුත් ජලයෙන් කතා කරන්නාක් මෙන් විකෘති බවක් විය.. බියට පත් නමුත් බලහත්කාරයෙන් බිය යටපත් කර ගත් ඔවුන් , ශබ්දය අනුගමනය කරමින් ගමන් කල අතරම අවසානයේ මිණිබිරිය අඳුරේ අතුරුදහන් විය.
ඔවුන් යාච්ඤාවෙන් සැනසීම පතා තාවකාලික දේවස්ථානයට රැස් වූ නමුත් ඔවුන්ගේ බිය තවත් ගැඹුරු විය. ඇතැමුන් ප්‍රකාශ කළේ භූත අවතාර ගස් අතරේ ගසාගෙන යන බවයි. තවත් අය පුරාණ ශාපයක් ගැන කතා කළහ, ස්වදේශික ක්‍රොඒටෝ ගෝත්‍රිකයන් විසින් රහසිගතව මුමුණමින්, දූපත ආරක්ෂා කරන නපුරු ආත්මයන් ගැන ඔවුන්ට අනතුරු අඟවන්නට වූයේ ද බයෙන් විය.
බලාපොරොත්තු සුන්වීම සැකයට තුඩු දුන්නේය. මායා කර්මය සහ අද්භූත බලවේග සමඟ කුමන්ත්‍රණය කිරීම ගැන එකිනෙකාට චෝදනා කරමින් අසල්වැසියෝ එකිනෙකාට විරුද්ධ වූහ. ගිනි තබා අවුල් වියවුල් රජ විය. කැලඹීම මධ්‍යයේ, එක් වචනයක් පෙනෙන්නට පටන් ගත්තේය, ගස්වල සහ ඔවුන්ගේ නිවෙස්වල බිත්තිවල කැටයම් කර ඇත: "ක්‍රොඒටෝ".
මීදුමෙන් වැසී ගිය උදෑසනක, ඉතිරි පදිංචිකරුවන් ඔවුන්ගේ බඩු බාහිරාදිය එකතු කර දෛවෝපගත තීරණයක් ගත්හ. ඔවුන් රොනෝක් අතහැර දයාව සහ ආරක්ෂාව බලාපොරොත්තුවෙන් ක්‍රොඒටෝ ගෝත්‍රයේ රැකවරණය පතා ගියහ . ඔවුන් පිටත්ව යන විට, ඔවුන් "ක්‍රොඒටෝන්" යන වචනය ජනාවාසයේ දොරටුවේ කණුවක කැටයම් කළ අතර ඔවුන් සොයා පැමිණිය හැකි ඕනෑම කෙනෙකුට එය පණිවිඩයක් විය.
ජෝන් වයිට් වසර තුනකට පසු රොනොක් වෙත ආපසු පැමිණි නමුත් හමුවූයේ පාළු ගමක් පමණි . අභිරහස් කැටයම් හැර පදිංචිකරුවන්ගේ කිසිදු හෝඩුවාවක් ඉතිරි නොවීය. ගුප්ත බව ගැන්වූ නිශ්ශබ්දතාවය, සුළඟේ කෙඳිරිගාමින් සහ නොපෙනෙන ජීවීන්ගේ කෙඳිරි ගෑම් වලින් පමණක් බිඳී ගියේය. කටුක සත්‍යය වටහාගත් විට වයිට්ගේ හදවත කම්පා විය. එනම් ඔහුගේ යටත් විජිතය හෝඩුවාවක් නොමැතිව අතුරුදහන් වී, ඔවුන් හොල්මන් කළ සෙවනැලි විසින් ගිල දමා ඇත.
Roanoke හි අභිරහස , දීප්තිමත්ම බලාපොරොත්තු පවා විනාශ කළ හැකි අන්ධකාරයේ සිසිල් සිහිගැන්වීමකි. පුරාවෘත්තයෙන් සහ භීතියෙන් වැසී ඇත, අතීතය සහ එහි අවතාර කිසි විටෙකත් සැබවින්ම විවේකයෙන් නොසිටින ස්ථානයකි.
