0
0
අතීතයෙහි ඉකි ගැසී කඳුළු සලන,
නෙතට නොපෙනෙන ආදරෙකි මා සගන;
වස්සාන අරුණැල්ලෙන් රෑ මැදියම තනියෙන්,
හීනේ සැඟවී මට හිනැහෙන.
සිහිනයක් යාවි රිදුමක් ලෙස නෙතු පුරා,
දුරකින් නොම ගැටෙන මතකෙහි සෙවණෙහි;
ඇඟිලි අතරින් ගලනා තැලී ආදර සිළුන,
සුවෙන් නොමැති වුනත් නුඹේ රුව මා මන අතීත සුවඳකි.
ඉතින් ඔබ,
මගේම නොවූ,
එසේද මගේම වූ,
ආදරයයි…
