ගමේ කෙල්ල - 1

මෙම කතාවෙහි එන ගම්/නගර වල නම් පමණක් සත්‍ය වන අතර , එම ප්‍රදේශ වල පරිසරයන් , රචකයා වන මවිසින් නිර්මාණය කරන ලද්දක් වේ. එනිසා ඔබ එම ප්‍රදේශයන් පිළිබඳ අවබෝධයක් ඇත්නම් , මවිසින් කතාව තුළ හඳුන්වා දී ඇති පරිසරයට අනුගත වීමට කාරුණික වන්න.

---

තනියම යන්න.. යන්න එපා...
මා හිත හිර කරලා...
තුරුළට ගන්න ගන්න මා...
නුඹ මගෙම වෙලා...

නන නන නා න... නා න... නා.... නා.... නන නන නා...

"සදේශ්.... කෝ එන්න ඉක්මනට.... අපිට ෆ්ලයිට් එක මිස් උනොත් ඔක්කොම කරල ඉවරයි"

අම්ම බෙරිහන් දෙනව එකසිය ගානට සාලෙ ඉඳන්. මම පටාර් ගාල හෙඩ්සෙට් ඔක්කොම ගලවල බෑග් එකට දාල , ෆෝන් එකත් සාක්කුවට දාගත්ත.

උඹල හිතුව නේ ෆ්ලයිට් එකක් කතාවට ගෑවුන නිසා අපි සෙට් එකම රට යනව කියල....

අප්පච්චිගෙ ඔෆිස් එකෙන් එයාව එංගලන්තෙට යවනව මාස තුනකට. රාජ තාන්ත්‍රික දූත ගමනක් වගේ නිකං. ඉතින් අම්මත් ඒ ගිණුමෙන්ම රට යනව. මගෙත් විභාග අනං මනං ඉවර නිසා තමා එයාල දැන් යන්නෙ. හැබැයි මම නං යන්නෑ.

හේතු දෙකක් නිසා.

ඔය පිටරට කෑම මට සෙට් වෙන්නෑ සහ ඒ ක්ලයිමේට්(climate) එක මට අහිතකරයි.

අනිත් කාරණේ තමා අම්මලගෙ රේඩාර් එක ඕෆ් උන වෙලාවෙ , වෙන වැඩකුත් නැති එකේ , මේ හම්බෙන චාන්ස් එකෙන් උපරිම ඵල නෙලාගන්න ඕනෙනෙ.

ඉතින් මම යනව අනුරාධපුරේ , අපේ මාමලගෙ ගෙදර. හද්ද ඩොටේ පිටිසර ගමක්. මට නං වැඩිය සෙට් නෑ. ඒ උනාට ගම්බද නංගියෙක් ටෝක් කරන්,

ආසීරි මංගල ගීත ගයා අපී... ලස්සන ගම්මානේ....
රූසිරි පරදන සුන්දර ගෙවිලියො...
හම්බෙන්නයි ආවේ... හම්බෙන්නයි ආවේ...
කිය කිය ඉඳතෑකිනෙ චිල් එකේ.

"කෝ එන්නැද්ද ළමයො.. අපිට වෙලාවට යන්න ඕනෙ"

"එනවා අම්මා..."

මම මගෙ ඇඳුම් බෑග් එකත් අරගෙන සාලෙට යනකොටත් , අප්පච්චි එයාලගෙ බෑග් ඔක්කොම කාර් එකට දාල ඉවරයි.

මම සාලෙට ආපු ගමන් අම්ම මට ආපහු කතා කලා.

"සදේශ්... අප්පච්චිගෙන් අහගන්න ආපහු පාරක් යන පාර. කොහේ යයිද දන්නෑ නැත්තං"

"ඇහුව අනේ.. ආපහු අහන්න දෙයක් නෑ ඕක. ගලේවෙලින් බැස්සා , කැකිරාව බස් එකේ නැග්ගා , ගලෙන්බිඳුණු වැව පන්සල හරියෙන් ආපහු බැස්සා පයින් ඇද්දුව. මට මතකයි ඒ පාර. අපි කීප පාරක්ම ගිහින් තියේනෙ."

මම හෙන කාලෙකින් මාමලගෙ ගෙදර ගිහිල්ල තිබ්බෙ නෑ. ඒ උනාට ලාවට මතකයි.

පොඩ්ඩක් පරක්කු වෙලා තිබ්බ නිසා , අප්පච්චි පෝල් වෝකර්ගෙ ආච්චි ආවේස වෙලා වගේ කාර් එක එලෙව්වෙ. එයාල මාව බස් ස්ටෑන්ඩ් එක ගාවින් බස්සන්න කලින් අම්මා හෙන නීති රීති පෙළක් කිව්වා කාර් එකෙදිම.

අපි අර ඇප් එකක් ඉන්ස්ටෝල් කරනකොට එහෙම , terms & conditions කියල එන මහා පත හෑල්ලෙ අකුරක්වත් බලන්නැතුව agree කියල ඔබන්නෙ. අන්න ඒ වගේ මමත් අම්මගෙ නීති රීති ඔක්කොටම අවිවාදෙන්ම එකඟ උනා. හැබැයි ඒ කියපු මෙලෝ දෙයක් මතක නෑ.

මම බස් ස්ටෑන්ඩ් එකෙන් බැහැල අම්මලටත් කතා කරල , අනුරාධපුර බස් එක හොයන් ගියා. සාමාන්‍යෙන් ඒක 7.30ට අද්දනවලු. තාම 6.45යි. කලින්ම ආව නිසා සීට් එකක් අල්ලගන්න ඕනෙ දැන්.

විනාඩි තුන හතරකින් මම බස් එක හොයාගෙන ඒකට නැග්ගා. මිනිස්සු නං වැඩිය නෑ. සීට් තිබ්බා. මැද්දෙ ඩබල් සීට් එකක අයිනට වෙලා , මගෙ බෑග් එකත් සීට් එක යටට දාල මම වාඩි උනා.

7.35 වෙනකොට , බස් එක අද්දන වෙලාවෙ නං මිනිස්සු පිරිලා හිටියා. මට එහා පැත්තෙන් වාඩි උනේ සාරියක් ඇඳගත්ත අක්ක කෙනෙක්. ඔපිස් ලෙඩි ලයින් එකේ.

සඳ බැබලුනා..... අහසම අරා.....
පැතුමන් මගේ...... කඳු ඉස්සුනා....

බස් එකට නිකං ඩීසල් වෙනුවට හීලියම් ගහන් යනව වගේ. සමහර තැන් වල ඇත්තටම බස් එක උඩින් ගියේ. ඒ අස්සෙ ඩ්‍රැයිවර් කාරය අත් දෙකම අතෑරල සීට් එකට හේත්තු වෙලා චිල් එකේ යනව.

බස් එක වැනෙන වැනෙන පාරට මමත් අර අක්කගෙ ඇඟට හේත්තුව දාන් ආව.

උඹල දැන් හිතයි මේක ලියන එකා මාරම අසහනකාරි ඩයල් එකක් , මුට ගෑණියෙක්ව පේන්න බෑ මහ වලත්තයෙක් කියල. උඹල හිතපු විදිහ හරියටම හරි.

ඒ අක්ක මං දිහා හොරෙන් හොරෙන් බලනවත් වගේ නිකං. මම ලස්සනයිද මංද. ඒ අක්කත් හොඳ කෙනෙක් වගේ. ඒකනෙ මම ළඟින් වාඩි උනෙත්. එයා හොයන්නෙත් මම වගේ මල්ලි බබෙක් වෙන්නැති. ම්ම්ම්ම්ම්... අපේ වෙඩින් එක චාම් එකට ගන්න ඕනෙ. මොනා උනත් අක්කෙක්නෙ. වෙඩින් එකේ ප්‍රී ශූට් එක ඩිපෝවකම ගන්නව. බස් එකේනෙ සෙට් උනේ. පළවෙනි දුව දම් රැජිණ , දෙවනි පුතා ප්‍රයිවට් තරංග.

මම මගෙ මල් සිහිනේ සැරිසරන අතරෙ ඒ අක්ක මගදි නැගිටල ගිහින් ඉස්සරහ දොරෙන් බැස්සා. ඊට පස්සෙ එතනින් වාඩි උනේ අන්කල් කෙනෙක්. නිකං චේ ගුවේරගෙ මල්ලිගෙ පුතෙක් වගේ. ආතල් කුඩු මගෙ.

දවල් දොළහට විතර බස් එක ගලේවෙල ටවුන් එකට ආව. මම ගලේවෙල ඉස්පිරිතාලෙ ගාවින් බැහැල කැකිරාව බස් එකක නගින්න ආපහු පාරට වෙලා බලන් හිටිය.

විනාඩි විස්සකින් විතර බස් එක ආව. කැකිරාවට යන බස් ටිකක් අඩුයි , ඉන්න සෙනඟට සාපේක්ෂව. ඉතින් හැම බස් එකක්ම ජැක් පොට් තමා.

ස්ටේජ් නොනැග්ගට අපිත් ජැක්සන්ල තමා මේ වගේ බස් වල.

මගෙ ඇඳුම් බෑග් එකත් ඇතුලට ඔබල මමත් ෆුට් බෝඩ් එකෙන් එල්ලුනා. එතන හිටියෙ පිරිමි විතරයි. මට හුළං ඉතින්. මුන්ට ජැක ගහන්න ගියොත් මාව හයිජැක් වෙනව. ඒ හින්ද අදාල උපාංග අක්‍රීය තත්වයේම තියාගෙන ආව මකුළුගස්වැවට එනකං. එතනින් සෑහෙන සෙනඟක් බැස්ස නිසා මම ඇතුලට ඇවිල්ල වාඩි උනා.

නමට තාර : පෙනුමට ගල් අල්ලපු පාරක් දිගේ බස් එකේ ඇවිත් , මම ගලෙන්බිඳුණු වැව පන්සල පාරෙන් බහිනකොට දවල් එක හමාරට විතර ඇති.

අපේ පැතිවල වගේ නෙවේ. මෙහෙ මහා ගිනි ගහන අවුව. රස්නෙ වැඩි කමට මගෙ අතපය නිකං පුපුරන්න වගේ. ඒ උනාට අමාරුවෙන් බෑග් එකත් තල්ලු කරන් මම පාර දිගේ ආව. බස් යන පාරෙන් ඇතුලට හැරුනම , ආපහු මාමලගෙ ගෙවල් ගාවට යනකංම ගුරු පාර.

පාර දෙපැත්තෙ උනත් ගෙවල් නෑ මහ ලොකුවට. හෙන දුරකින් ගෙවල් තියෙන්නෙ. ඒ ගෙවල් දිහා බැලුවම මේ පැතිවල තියෙන ග්‍රාමීය බව හොඳටම පේනව.

ටික වෙලාවක් තිස්සෙ ඔහොම එනකොට පාර අයිනෙ තිබ්බ රූස්ස අඹ ගහක , කවුද මංද පොඩි කෙල්ලෙක් , නිකං ගමේ යනව වගේ ඇවිදිනව ගහේ අතු උඩ. මමත් ඒ දිහාට සේපට ඇහැ කරකවන් ආව හොරෙන් හොරෙන්. බිකෝස් ඒ කෙල්ල ඇඳන් හිටියෙ ගවුමක්.

ඒ කෙල්ලගෙ අතේ පත අඹ වල්ලකුත් තිබ්බ.

ඈත තියාම මාව දැකලද කොහෙද ඒ කෙල්ල ඉක්මනට ඉක්මනට අතු දිගේ පහළට ආව.

මම වැඩිය ඩෝන්ට් කෙයාර් ලුක් එකේ ගහ පාස් කරන් ආව. අඹ තියෙනවද කියල හොයන්න උඩ බලන්න විදිහකුත් නෑනෙ. මේකි ගවුමක් නැතුව කලිසම් කොටයක් වත් ගහන් හිටිය නං කමක් නෑ.

"අනේ අයියා....."

ගහ පාස් කරන් අඩි දහයක් එන්න කලින් පිටිපස්සෙන් ආපු සද්දෙට මම හැරිල බැලුව.

අර කෙල්ල ගහ බදාගෙන කඳේ පහළ හරියෙ එල්ලිලා ඉන්නව. කකුල තියන්න පහළ අත්තක් නෑ. ගහේ වැරදි පැත්තෙන් බැහැල වගේ.

"අයියා.... උදව්වක්.... අනේ..."

ඒ කෙල්ල මං දිහා බලන් කතා කෙරුව. මං හිතුව හරි. ඒකි බැහැගන්න බැරුව දඟලන්නෙ.

"කි... කියන්න නංගි. මොකෝ අවුල?"

කියාගෙන , අර ඉස්සර ගිය සුපර්මෑන් ඇඩ් එකේ කොල්ල වගේ මම ආපහු හැරිල අඹ ගහ ගාවට ගියා.

"බහින්න බෑනෙ"

"ආ කෝ එන්න එන්න."

මේකි ගවුමක් ඇඳන් ඉන්න නිසා උඩ බලන්නත් මොකක්ද වගේ. මොනා උනත් පොඩි එකියක්නෙ.

#හිතේ කැත අදහස් තිබ්බට කතාවට ඒ ඔක්කොම ලියන්න බෑනෙ. අනික මේක කියවන්නෙත් හුඟක් ගෑණු ළමයිනෙ. එහෙම නොවුන නං කතාව මෙතන ඉඳන් වෙනම පාරක යන්නෙ.

මම බෑග් එක අතෑරල ඇවිල්ල ඒ කෙල්ලගෙ කකුල් දෙකෙන් අල්ලන් හිමීට බිමට පාත් කලා.

ඒ ගමන ඒ කෙල්ල ඩකස් ගාල බිමට පැනල මං දිහා බලල හිනා වෙලා කතා කලා.

"ගොඩක් ස්තූතියි අයියා"

"නෑ නෑ ඒකට කමක් නෑ. ඕවගෙ නගින්න එපා මීට පස්සෙ. වැටුන නං එහෙම."

"ඔයත් නිකං සරා අක්ක වගේ අනේ."

ඒ මොකියක්ද ඒ...

"ඒ කවුද ඒ?"

"ඔයා දන්නෑ අනේ... ආ එකක් ගන්න"

කියල ඒ කෙල්ල මට අත දික් කලා.

අර කලින් ගහ උඩදි දැක්ක අඹ වල්ල තාම අතේ. ගහෙන් වැටෙන්න ගියත් ඒක අතෑරල නෑ.

"ඕන්නෑ ඕන්නෑ ඔයා කන්න"

"ම්ම්ම් හා... අයියා කොහෙද යන්නෙ"

"අර විරාජ් කියල කෙනෙක් ඉන්නව නේ මේ හරියෙ. බැංකුවක වැඩ කරන්නෙ. අන්න ඒ මාමගෙ ගෙදරට"

"ආ... සුභෝදා නැන්දලගෙ දිහාද... යං යං. ශෝට් කට් එකක් තියෙනව... එන්න මං එක්කන් යන්නං"

විරාජ් කියන්නෙ මගෙ මාමගෙ නම. එයා වැඩ කරන්නෙ කැකිරාව ටවුන් එකේ බැංකුවක. සුභෝද කියන්නෙ නැන්දගෙ නම. එයත් වැඩ කරන්නෙ බැංකුවක.

"අ... මෙ... නෑ නෑ... නංගි යන්න. මම පාරෙන් එන්නං. හරිනෑනෙ එහෙම"

ගමට ආපු පළවෙනි දවසෙම හත්පොලේ ගාගෙන බෑනෙ. පොඩි කෙල්ලො එක්ක එහෙ මෙහෙ රවුම් ගහනව කියල දැක්කොත් අපේ ගෙවල් පැත්තෙ ඉන්න මිනිස්සු නං ළමා අපචාර අංකෙට මිස් කෝල් එකක් හරි ගහනවම තමා. මේ පැත්තෙ ඉන්නෙත් එහෙම අම්මණ්ඩිලද දන්නෑනෙ.

ඒ නංගි උඩ පැන පැන ගිහිල්ල කැලේ අස්සෙ අඩි පාරක් දිගේ දුවල නොපෙනී ගියා. ඒක වෙන්නැති ශෝට් කට් එක. මේ පැති වල කෝමත් ශෝට් කට්ම තමා. පාරෙන් යන්නැතුව කැලේ පැන්න ගමන් ශෝට් කට්.

මම ආපහු බෑග් එකත් අරන් පාර දිගේ ආව. වතු වල සෙල්ලම් කර කර හිටපු පොඩි උන් මාව දැකල , වැටවල් ගාවට ඇවිල්ල , ඒවගෙ එල්ලිලා බලන් ඉන්නව. ටවුන් වල වගේ සිඟිති බබාලගෙ පෙනුමක් නං නෑ ඒ ගොඩක් පොඩි උන්ගෙ. පොඩි කාලෙ ඉඳන්ම දරදඬු වෙච්ච ඇඟවල් වලට උරුමකම් කියන්නෙ ඒ ළමයි.

ටිකක් දුර ඕම එනකොට මම දැක්ක පාරෙන් එහා පැත්තෙ , කහ පාට තීන්ත ගාපු පොඩි ගෙයක් ඉස්සරහ , මට අර කලින් හම්බෙච්ච පොඩි කෙල්ල හිටන් ඉන්නව , කණත් අල්ලගෙන. වෙන කවුද මංද ලොකු කෙල්ලෙක් ඒ පොඩි කෙල්ල දිහාට ඇඟිල්ල දික් කර කර බනිනව.

මම පාර දිගේ යනව දැකල අර පොඩි එකී , කටපුරා හිනාවක් දාගෙන මාව පෙන්නල මොනාද කිව්ව අර ලොකු කෙල්ලට.

ලොකු කෙල්ල ලොකු කෙල්ල කිව්වට නිකං මගෙ වයසෙම වගේ. එච්චර ලොකු නෑ. ගම්බද පෙනුමකට වඩා , මට නං පෙනුනෙ නගරබද කෙල්ලෙක්ගෙ ලුක් එකක්. හොඳ කොස් කඳක් කියල ඈත තියාම දැක්ක මං. මේ පැත්තෙ දැනට මම දැකපු හොඳම එක. ඔය වගේ ඒව මට පේනවනෙ කෝමත්. සුරූපී බව කෙසේ උනත් කඳ මෝරල නං මගෙ ඇහේ අක්ශි කාචය එකසිය ගානට ෆෝකස් වෙනව ඒ දිහාට.

මට ඇහුන ඒත් එක්කම ඒ ලොකු කෙල්ල කතා කරනව පොඩි එකීට.

"නංගී ඇතුලට යන්න. මම කතා කරල එන්නං"

"ඉතින් මුකුත් උන්නෑ අනේ... ඔයා බොරුවට බය වෙලානෙ. ඒ අයියා හොඳ කෙනෙක්"

"මගෙන් මුකුත් අහගන්නැතුව යනවා නංගි ඇතුලට"

මට ඇහෙනව දැන් මේ සාකච්ඡාව. ඉවෙන් වගේ තේරුනා මට ඩයිනමයිට් එකක් පත්තු වෙන්න තමා යන්න කියල.

පොඩි එකීව ඇතුලට යවල , අර ලොකු එකී පිඹගෙන ආව වත්ත මැදින් වැට ගාවට. ඇවිල්ල කතා කලා මට.

"මේ මහත්තයා.."

"ම... මමද?"

මහත්තය කියපු නිසා කන්පියුස් උනා.

"ඔව් ඔව් ඔය මහත්තය තමා. පොඩ්ඩක් කතා කරන්න පුලුවන්ද?"

මම පාරෙන් එහා පැත්තට ගිහින් වැට ගාවට ආව.

"කියන්න.."

"මේ මහත්තයා. ඔය ටවුන් වල කෙල්ලො එක්ක නටන නඩගං මේ අහිංසක උන් එක්ක නටන්න නං එන්න එපා මහත්තය. මම උපරිම හොඳින් කියන්නෙ.. ඔය අතපය අකුලන් ඉන්න අපේ කෙල්ලො ගාවින් හරිද..."

Did not See That Coming...!

"සමාවෙන්න.. මට තේරෙන්නෑ කියන එක ඔයා..."

"මහත්තය මොකක්ද අර පොඩි කෙල්ලව අල්ල අල්ල නැටුවයි කියපු නාඩගම. මට හිතුන මේකි ගවුමක් ඇඳන් ඉන්න වෙලාවෙ පැනගෙන ආව කිව්වම. ඔය වගේ කැත වැඩ ටවුන් වල කරගත්තට කමක් නෑ මහත්තය. මේ අහිංසක උන් එක්ක එපා. උන් ඔය මහත්තයලගෙ අසමජ්ජාතිකමට පලි නෑ."

යකෝ උදව්වක් කරන්න ආවමත් මුන් කරේ නගිනවනෙ. මාර මගුලක් නෙ මේක.

"ඔයා වැරදියට තේරුම් අරන් වගේ. එහෙම දෙයක් මුකුත් උනේ නෑ. ඒ නංගි ගහෙන් බැහැගන්න බැරුව හිටිය වෙලාවෙ මම ගිහි...."

"ආ ඔව් ඔව් ඒකනෙ නේ.... ඒ පොඩි එකීටත් කිව්ව නේද ඔය බොරුව කියන්න කියල. ආපහු මගෙ දෑහටවත් පේන්න එන්න එපා මහත්තය හරිද. මම උපරිම හොඳින් කියන්නෙ. මේක අපේ ගම. ඕනෙ ඕනෙ වෙලාවට ගෑණු එක්ක බුදියන්න මෙහෙ බෑ"

මොන මල ඉලව්වක්ද මේ. උදව් කරන්නත් ඕනෙ , එක එකාගෙ බයිලා අහන්නත් ඕනෙ. මේකි මට මේ ටවුමෙ ටවුමෙ කියල බනින්නෙ මගෙ ඇඳුම් නිසාද කොහෙද. ඔක්කොටම වඩා එහෙම බනින්නෙ මොන මගුලටද කියහංකො?

"හා හා ලොකු නෝනෙ. ඔයාලගෙ ගම නං තමා. මම ඔයා ඔය කියන තරන් කැත වැඩක් කලේ නෑ. ඒ කෙල්ල ගහ උඩ එල්ලිලා හිටපු විදිහට මට බය හිතුන. මනුස්සකමට උදව් කලේ කාගෙන්වත් බැනුම් අහන්න නෙවේ. ඕනෙ දෙයක් හිතාගන්න."

ඇයි බං ඉතින් ඉවසන්න පුලුවන් සීමාවක් තියෙනවනෙ.

මගෙ වදනට කොර වෙලාද මංද ඒ කෙල්ල ගස්සගෙන යන්න ගියා රවාගෙන. මමත් ආපහු ඒ පැත්තවත් නොබල කෙලින්ම ආව. තව මගුලක් කඩන් වැටුනොත් එහෙම.

පාර දිගේ දිගටම ඇවිල්ල , ටිකකින් මම මාමලගෙ ගෙදරට ගොඩ උනේ , රස්නෙ වැඩි කමට වැටෙන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දි.

"ආ...... අපෙ අප්පේ.... ලොකු වෙලානෙ කොල්ලා..... ඒ මදිවට කලින්ම ඇවිල්ලනෙ.. මම හිතුව හවස් වෙයි කියල තව. අම්මල ගියාද සදේශ්.... කොහොමද ඉතින් ජීවිතේ...?"

ගොම්පොර තරඟෙකට ගිහින් , හරකෙක්ගෙන් හොඳ කුර පාරක් කාපු එකාව පරණ මොරිස් මයිනර් එකකින් යට කරන් ගියා වගේ , මම ගෙට ගොඩ උන ගමන් නැන්ද ප්‍රශ්න වැලක් අහගෙන අහගෙන ගියා.

"හෙ හෙ.... උදේම ආව නැන්දෙ. කෝ මාමා"

"එයා වැඩනෙ අද. මම නං නිවාඩු දැම්මා. සදේශ් එනව කියපු නිසා. බොන්න මොනා හරි හදන් එන්නද මං"

"ආ ලොකු දෙයක් නැන්දෙ"

"ආ , මේ කාමරෙන් බෑග් එක තියන්නකො. අපි ඊයෙ කාමරේ අස් කලා ඔයාට දෙන්න. මම බොන්න මොනා හරි හදාගෙන එන්නං"

"හරි නැන්දේ"

නැන්දා මට ඇතුලෙ , මට වෙන්කරා කියපු කාමරෙත් පෙන්නල පිටිපස්සට ගියා. කුස්සියට වෙන්නැති. මම බෑග් එක ඒ පෙන්නපු කාමරේ ඇතුලට අරන් ගිහින් ඇඳෙන් වාඩි උනා. පැයක් විතර අව්වේ ආවනෙ පයින්. ඇඳෙන් වාඩි උනාම නිකං පාවෙනව වගේ. මදන මෝදන වයිබ් එකක් එන්නෙ ඔලුවට.

ෆෝන් එකත් අතට අරන් බැලුව , අම්මලට කෝල් එකක් වත් ගහන්න කියල. ඒ උනාට සිග්නල් නං කඳුලක් නෑ. අසාර්ථක උත්සාහයන් කීපෙකට පස්සෙ කෝල් ගැනිල්ල එතනින්ම ඉවර උනා.

"ආ සදේශ්... බොන්න.... මහන්සිත් ඇතිනෙ"

කියාගෙන නැන්ද කෝප්පයක් අත් දෙකෙන්ම අල්ලන් කාමරේ ඇතුලට ආව.

"අම්මෝ තෑන්ක් යූ නැන්දේ. දිව ගිලෙන්න වගේ."

ඒ කෝප්පෙ අතට ගත්තම පට්ට රස්නෙයි.

කෙලියනෙ තාප්පෙටම.

ගිනි කාශ්ඨක අව්වෙ , ඉහ මොල කර කරගෙන ගෙදරකට ආපු එකාට , ඉඟුරු දාපු පට්ට උණු තේකක් දික් කරනව. නැන්දට පුදුම ස්ථානෝචිත ප්‍රඥ්ඥාවක් තියෙන්නෙ. අඩු ගානෙ වතුර කෝප්පයක් දෙන්න එපැයි.

"කෝමද. රීෆ්‍රෙශ් උනා නේද?"

"ම්ම්ම්ම් මරු නැන්දෙ. හරිම රීෆ්‍රෙශ්.... "

(ගින්නෙ ඉන්න චීස් කෑල්ල)

උණු උණු තේකත් අමාරුවෙන් බීල මම ඇඳට වැටුනා. නැන්දත් උයන්න කුස්සියට යනව කියාගෙන ආපහු ගියා.

මහන්සිය තිබ්බට නින්ද ගියෙත් නෑ. ඔහේ ඇස් පියාගෙන හිටිය මං.

ටිකකින් ගෙයි පිටිපස්සෙ කවුරු හරි කතා කරනව ඇහිල මම , ශර්ට් එකත් ගලවල දාල ඒ දිහාට ගියා.

මේ පැත්තෙ ඉන්න මිනිස්සුන්ව දැන්මම අඳුනගෙන ඉන්න එක හොඳයිනෙ. ටික කාලයක් මෙහෙ ඉන්න වෙන එකේ කොහොමත්.

"මම නං කියන්නෙ නැන්දෙ , ඕකුන්ව මේ ගෙවල් හතරමායිමේ වද්දගන්න නරකයි. මම අහන්නෙ , කොයි හිතකින්ද අර පොඩි කෙල්ලට කරදර කරන්න ගියේ. ඒකිත් පොඩි කමට මුකුත් තේරෙන්නැතුව , අර මනුස්සයගෙ හොඳ කියනව"

අහල පුරුදු කටහඬකින් කවුද කතා කරනව ඇහුන පිටිපස්සෙ. ඒ නිසා මම ඉක්මනට කුස්සිය ගාවට ගිහින් ඔලුව දාල බැලුව.

"ත..... තමුන්....."

කුස්සියෙ දොර ගාවින්ම ආපු සද්දෙට මාව ගැස්සිලා ඒ දිහා බැලුනා.

කාල හමාරයි....!

ඒ මම අර පාරෙ එනගමන් මට බැනල ගිය කෙල්ල....

ඒකි මොන මගුලක්ද මෙහෙ කරන්නෙ?

මතු සම්බන්ධයි...

 15 Comments (1) 