Parindi Savindya

Content Writer

Aug 02 2024 @ 00:24



•  Share

නුඹ දැක මා...❤️ - 13

දහතුන්වෙනි දිගහැරුම...❤️


" මේ.. යන්න කලින් එයාව හම්බෙලා යන්ද..."

" ඔයාගේ එයාවද..."

" ඕ..."

" හරි යන්කෝ..."


යුහීට ෆ්ලයිට් එක තිබ්බේ රෑට හින්දා හවස දෙන්නම ගියේ හසූගේ එයාව හම්බෙන්න..
ඒ ඇවිල්ල හිටපු කෙනාව යුහීට දැකලා පුරුදුයි කියලා හිතුනත් කවුද කියලා මතක නෑ..
" යූ... මතකද ඔයාට මෙයාව..."

" දැකලා පුරුදුයි ඒත්..."

" නංගා ඔයාව එක දවසක් ෂොපින් මෝල් එකේදී දඩින් බිඩින් ඩෝන් කරේ මං තමා..." 
" ආ... දැන්නේ මතක වුනේ.." යුහී කිව්වෙ හිනා වෙන ගමන්.. 

" ඒත් පොඩ්ඩක් ඉන්න ඔය දෙන්නා කොහොමද..." යුහී.

" ආ.. මේ.. එදාට පහුවදා තේෂ් අයියා ආවනේ මං වැඩ කරන තැනට... ඊටපස්සේ ඉතින් ඊටපස්ස්සෙත් ආවා.. ඊටත් පස්සෙත් ආවා... ඊටත් පස්සෙන් ආවා..."

" හෝව්... හෝව්... නවත්තපන්.. ඊටපස්සේ දෙන්නා ලව් කරා... හරිනේ..."

" කරෙක්ට් බේබී..." හසූ කිව්වේ කෙල්ලගේ කම්මුලකට කිස් එකක් දෙන ගමන්.

" චික්... අහාට පලයන් කෙළ ගාන්නැතුව... බය වෙන්නෙ එපා මං දන්නවා ඊළඟට කියන්න යන්නේ මොකක්ද කියලා.. මං කාටවත් කියන්නෑ.."

" මරුනේ යූ බබෝ ඔයාටත් දැන් යමක් කමක් තේරෙනවා ඈ..." කියලා හසූ කිව්වේ යුහීගේ කම්මුලක් මිරිකන ගමන්..
" ආව් යකෝ... උබ මගේ කම්මුල් දෙක ඉවර කරනවා වැඩිකල් නොයා..."

" ඉතින් නංගි... මොනාද විස්තර... ඔයා නම් ස්ටඩීස් ඉවර කරා කියලා මෙයා කිව්ව..."

" ඔව් අයියේ... ඉවර කිව්වට ඉවරම නෑ.. ඉතුරු ඒවා ලංකාවේ ඉඳන් කරනවා.. මං අද ලංකාවට යන්න යන්නේ.."

" ඕ... එහෙමද... මේ කෙල්ල එතකොට ඔයාව එක්ක ආවේ ඔයා යන්න ඉද්දිද..."
" හරි හරි... මං ඉතින් මගේ සහෝදරීට ඔයාව මුණ ගස්සන්න ඕන හින්දා එක්කන් ආවේ..."


තුන්දෙනා කතා කර කර ඉඳලා කොහොමහරි හසුයි නිතේෂුයි කෙල්ලව එයාපෝට් එකට ගෙනැත් ඇරලුවා.  

ලංකාවට ආපු යුහී කෙලින්ම ගියේ Hotel queens එකට.... හැබැයි රෙදි බෑග් ටික ගෙදරට යැව්වා.

ඊටපස්සේ එයා ඇඳගත්තේ ලස්සන ගවුමක්. වැඩේ කියන්නේ මේ ගවුම යුහීට හම්බුනු ගිෆ්ට් එකක්...

හැබැයි දුන්නේ කවුද කියලා කෙල්ල අදටවත් දන්නෑ...ඊටපස්සේ සිම්පල් මේකප් එකකුත් දාගෙන හොටෙල් එකේ පාර්ටිස් තියන තැනට ගියා.



අද අවීෂ්ගේ 28 වෙනි birthday එක. කෙල්ල ආවේ අවීෂ්ව සප්‍රායිස් කරන්න..
යුහී යනකොටත් පාර්ටි එක පටන් අරන්..

ගොඩාක් අය ඇවිත් හිටියා.. ඇමතිලා බිස්නස්මන්ලා...

ඒ අතරේ ජයවීර, ටීෂා විතරක් නෙවෙයි විනෝද්‍යායි ආදියිත් හිටියා.

කෙල්ල පුදුම වුනේ අම්මවයි ආදිවයි දැකලා..

ආදි හිටියේ සූට් එක ඇඳලා.... ආදිට තියන මැර පෙනුම හින්දා මාරම හැන්ඩ්සම්...


ඊටපස්සේ කෙල්ල හිමීට සෙනඟ මැදින් ගියේ විනෝද්‍යා ළඟට...

විනෝද්‍යා යුහීව දැකලා ගොඩාක් පුදුම වුනා.. හැබැයි ඊටත් වඩා පුදුම වුනේ ආදි...

" දෝණි ඔයා මෙහෙ...."


" අනේ දෝණි... ඔයා ආවා කියලා අවීෂ් පුතා දන්නවද... "

" නෑ අම්මී... මං ආවෙත් එයාවත් සප්‍රායිස් කරන්න...."
" ඌ කෙසේ වෙතත් තමුසෙ නම් තව ටිකකින් සප්‍රායිස් වෙයි...." ආදි.
" පුතා... මං කියලා තියනවා නංගිට ඔහොම කතා කරන්න එපා කියලා..."

" හරි හරි සුදු අම්මේ... ආන් ඔයාට ඩේසි ආන්ටි කතා කරනවා.." කියලා ආදි පෙන්නුවේ විනෝද්‍යාට කතාකරන ගෑනු කෙනෙක්ව. ඒ වෙන කවුරුත් නෙවෙයි ටීෂාගේ අම්මා.

" දෝණි මං ගිහින් එන්නම් ඉක්මනට... පුතා දෝණිව තනියම දාලා කොහෙවත් යන්නෑ... " කියලා විනෝද්‍යා ඩේසි ඉන්න පැත්තට ගියා..



එකපාර යුහීගේ අතින් අල්ලගත්ත ආදි යුහීවත් ඇඳගෙන ගියේ හොටෙල් එකේ පැත්තකට.

මේ වෙනකොට කලුවර වැටීගෙන එන හින්දා මේ දෙන්නව කාටවත් පෙනුනෙත් නෑ..

" අයියේ මොකද කරන්නේ... මාව අතහරින්න.."

" තමුසේ මොකටද මෙහාට ආවේ..."

" මං ආවේ අවීගේ birthday එකට..."

" දැන් ඌ කිව්වද එන්න කියලා..."

" නෑ.. මම අනික එයාව සප්‍රයිස් කරන්නනේ ආවේ..."


ආදිට පුදුමත් හිතුනා වෙනදට බයෙන් කතා කරන කෙල්ල අද චණ්ඩියා වගේ කතා කරන එකට. ඒත් තව ටිකකින් වෙන්න යන දේ දන්න හින්දා ආදි හැදුවෙ කෙල්ලව මෙතනින් යවන්න.

" තමුසේ ගෙදර යනවා දැන්... අරූව පස්සේ සප්‍රායිස් කරන්න පුලුවන්..."

" මට බෑ... මං අච්චර දුර ඉඳන් ආවේ නිකම්ම ගෙදර යන්නැයි..."

" හැබැයි තමුසෙට පස්සෙ දුක් වෙන්න වෙයි මං කියන දේ අහපු නැති එකට... යුහිනි ගෙදර යන්න ප්ලීස්... තමුසේ කිව්වනේ මං තමුසෙගේ අයියා වගේ කියලා... එහෙනම් මේ අයියා කියන දේ අහලා යමන්..."


යුහී පුදුම හිතුනේ ආදි කවදාවත් මෙහෙම කතා කරන්නෙ නැති හින්දා. කෙල්ල අතට කොනිත්තගෙන බැලුවේ මේක හීනයක්ද කියලා.


ඒක දැකපු ආදි,
" මේ හීනයක් නෙවෙයි... යමන්කෝ මං ඇත්තටම කියන්නේ..."

"මට බෑ.." කියපු කෙල්ල ආදිට හිතන්නවත් වෙලාවක් නොතියා දිව්වේ හෝල් එකට..
ඒ යනකොට කෙල්ල දැක්කේ හෝල් එකේ පැත්තක හදලා තියන පොඩි ස්ටෙජ් එකට වෙලා කේක් එක කපන්න ලෑස්ති වෙලා ඉන්න අවීව.

අවී අද ගොඩක් ලස්සනයි...


කෙල්ලගේ ඇස්වල කඳුලු පිරුනේ එදා අවී ලන්ඩන් ඇවිත් ගියාට පස්සේ පළවෙනි වතාවට අවීව අද දකින හින්දා..
මොකද අවී කෙල්ල එක්ක කතා කළත් වීඩීයෝ කෝල් ගත්තේ නෑ ඒ කාලෙටම.



කෙල්ල දුවලා ගියාට පස්සෙ ආදි කෝල් එකක් ගත්තේ ආදි කෙල්ල වෙනුවෙන් දාලා හිටපු ගාඩ්ලට.

" හෙලෝ සර්..."

" කෝ යුහිනි..."

" සර්..."

" කියපන් මිනිහෝ.."

" සර් මිස් ලංකාවට ආවා..."

" තොපිට මං අහනකන්ම ඕක කියන්න බැරි උනාද..."

" සර් මං සර්ට උදේ ඉඳන් කෝල් ගත්තා. ඒත් සර් ආන්ස්වර් කරේ නෑ.."

ආදිට මේ වෙනකොට හොඳටම තරහා ගිහින් හිටියේ.

අතේ නහර ඉලිප්පිලා ඇස් රතුවෙලා.. යුහීට අනුව නම් යකෙක්ම තමා..

ආදිට ඔක්කොටම වඩා තරහා ගියේ ටීෂා ගැන.. මොකද ආදිට උදේ ඉඳන්ම ටීෂා එක්ක ඉන්න වෙලා තිබ්බේ වැඩ වගේකට... ඒ නිසා තමයි කෝල්ස් ආන්ස්වර් කරන්න බැරි වුනේ...

කෝල් එක කට් කරපු ආදි හෝල් එකට යනකොට දැක්කේ ස්ටේජ් එක දිහා බලන් කඳුළු පුරවන් ඉන්න යුහීව.

යුහී ළඟට ගිහින් අතින් අල්ලගත්ත ආදි යුහීව එක්කගෙන ඇවිත් කලින් හිටපු ටේබල් එකෙන්ම වාඩි කරා.

"යුහිනි මං දැනුත් කියන්නේ තමුසෙට තාම වෙලාව තියනවා ගෙදර යන්න... එළියේ ගාඩ්ලා ඉන්නවා එයාලත් එක්ක යන්න..."

" ඇයි අයියේ මං යන්න ඕනා.. මට හේතුව කියන්න එතකොට මම යන්නම්..."

" හේතුවනේ... තමුසෙට මොංගල්ද දැන දැනම මරු කටට එන්නේ... ආ... මුන් තමුසෙව කී පාරක් මරන්න හැදුවද කියලා දන්නවද... අනික තව ටිකකින් වෙන්න යන දේ තමුසෙට දරාගන්න බැරි වෙයි යමන්..."

" තව ටිකකින් මොකක්ද දෙන්න යන්නේ ඔච්ච..." 

යුහීට කියන්න හියදේ ඉවර කරන්න ලැබුනේ නැත්තේ ස්ටේජ් එකෙන් කතා කරනවා ඇහිච්ච සද්දේ හින්දා.
ඒ ජයවීර...

මයික් එකක් අතේ තියාගෙන කතාව පටන් ගත්තා.

" Good evening everyone. අද ස්පෙෂල් දවසක්.. අද අපේ තරුණ ඇමතිතුමා.. අවීෂ් වරංගලගේ birthday එක... පුතා happy birthday... එතකොට අද ඒක විතරක් නෙවෙයි විශේෂත්වෙ... අද මගේ දුවලා දෙන්නගේ engagement එක..." 
එතකොට තමා යුහීට තේරුනේ ආදි ඇයි මෙච්චර වෙලා යුහීව මෙතනින් යවන්න හැදුවේ කියලා.
ඇත්තටම තමන් ආදරේ කරන කෙනා වෙන කෙනෙක්ගේ වෙනවා බලන් ඉන්න පුලුවන් මොන කෙල්ලටද...

යුහී ආදි දිහා බලද්දී ආදි යුහී දිහා බලන් හිටියේ මං කිව්ව නේද වගේ බැල්මකින්...


" මුලින්ම මං හඳුන්වලා දෙන්නම් මගේ ලොකු බෑනා.... නුරාග් සූරියආරච්චි... මගේ ලොකු දුව ටීෂා ජයවීරගේ අනාගත සැමියා... පුතා එන්න ස්ටේජ් එකට... "


ඒ වෙලාවේ කට්ටියම හැරුනේ ආදිගේ පැත්තට..

එතකොට තමා ස්ටේජ් එකේ හිටපු අවී යුහීව දැක්කේ..

අවී යුහී දැකිලා ගැස්සුනා වගේම ඒ මූණට ලස්සන හිනාවක් ආවේ ගොඩ කාලෙකින් තමන් ආදරේ කරන කෙනාව දැක්ක හින්දා.. ඒත් ඒ සැනින් ඒ හිනාව මැකිලා ගියේ ඊළඟ වෙන්න යනදේ මතක් වෙලා...

යුහී ඒ හැඟීම් වෙනස් වෙන මූණ දිහා බලන් හිටියේ කඳුලු පුරෝගෙන...

යුහී දිහා බලලා දැන්වත් යන්න කියලා බැල්මක් දාපු ආදි ස්ටේජ් එකට ගියා. 


" එතකොට මගේ පොඩි බෑනා.. වෙන කවුරුත් නෙවෙයි අපේ ඇමතිතුමා... අවීෂ් වරංගල... " 


ඒ කතාවට නම් විනෝද්‍යාත් ගැස්සුනේ මේ වෙනකන් එහෙම දෙයක් දැනගෙන හිටපු නැති හින්දා..

විනෝද්‍යා ඉබේටම යුහී දිහාට යන්න ගත්තේ යුහී කියන්නේ විනෝද්‍යා කුසින් වදාපු දරුවෙක් නොවුනත් මේ අවුරුදු ගාණට කෙල්ල විනෝද්‍යාට තමන්ගෙම දුවෙක් වුන නිසා...

ස්ටේජ් එක දිහා බලන් හිටපු යුහීගෙ ඇස්වලින් කඳුලු කැට කඩාගෙන වැටුනේ ඒ දිහා බලන් හිටපු අවීගේ පපුව රිදෙන්න ගද්දී...


" අවීෂ් වරංගල ඇමතිතුමා මැරි කරන්නේ මගෙ පොඩි දුව...."