0
0
පළමු දිගහැරුම...❤️
" අම්මේ බේරගන්ඩෝ...."
" අම්මේ.... මේ පොඩි යක්ෂනී මගේ කොන්ද කඩනෝ...."
" අම්මේ....."
කිචන් එකේ හිටපු යුහී හැන්දත් අරන් සාලෙට ඇවිත් උඩ තට්ටුව දිහා බලද්දී සෝෆා එකට වෙලා ආතල් එකේ ටීවී බල බල හිටපු ආදි,
" අදත් පටන් ගත්ත නේ තුන්දෙනා උදේ පාන්දර..."
" අනේ මේ ළමයි ටිකට හැමදාම මගෙන් බැනුම් අහන්නැතුව ඉන්න බැරි හැටියක්... "
" අම්මේ... මේ පොඩි යක්ෂනීගෙන් බේර ගන්ඩෝ..." ආයේ උඩින් කෑගහන සද්දේ.
" ආයේ පටන් ගත්තා... අනේ අයියේ පොඩ්ඩක් ගිහින් බලන්නකෝ...."
" අප්පෝ මට බෑ..." කියපු ආදි ටීවී එක පැත්තට ආයේ හැරුනා.
" ළමයිනුත් එකයි උන්ගේ තාත්තත් එකයි... මාව කන්නමයි හදන්නේ..."
" මං හරක් මස් කන්නෑ..."
" දැන් මටද හරකා කිව්වේ.... ඇ..." කියමින් යුහී ආදිගේ කන ඇද්දා..
" ආව්.. රිදෙනවා යකෝ... සුදූ මාව බේරගන්ඩෝ.. මේන් අම්මා මගේ කන ගලවනෝ....." කියමින් ආදි යටි ගිරියෙන් කෑගැහුවා.
" කෑගහන්න එපා මනුස්සයෝ... වටේ පිටේ ඉන්න මිනිස්සු මං මිනී මරනවා කියලා හිතයි.." කීයමින් යුහී ආදිගේ කන තවත් තදින් ඇද්දා.
" අම්මියෝ... මගේ සුදු තාත්තිගේ කන... පව් අනේ අතාරින්නකෝ...." කියමින් පඩිපෙළ දිගේ දුවන් ආවේ ආදිගෙයි යුහීගෙයි චූටි දුව...
නුහිනි අහල්‍යා... යුහී වගේම තමා ලස්සනින් අඩුවක් නෑ... අවුරුදු 19යි තාම ඒත් අයියලා දෙන්නට සෙකන්ඩ් වෙන්න බෑ කියලා කලින්ම එක්සෑම් කරලා දැන් කොළඹ මෙඩිකල් ෆැකල්ටියේ සෙකන්ඩ් ඉයර් එකේ ඉන්නේ..
" ආ ඔය එන්නේ අනික...." යුහී ඊළඟට අල්ලගත්තේ නුහීගේ කනෙන්.
" අනේ අම්මී... රිදෙනවා අප්පා..."
" මොකද අයියලා දෙන්නට වද දෙන්නේ උදේ පාන්දර..."
" මම... නෑ.... මම මුකුත් කරේ නෑ... මං ඒ දෙන්නව ඇහැරුවා විතරයිනේ..."
" ඇහැරුවා විතර නම් මොකද කෑගැහුවේ...."
" ආ.. මම දන්නෑ..."
" දැන් නැගිට්ටද දෙන්නා..."
" ආයෙත් අහලා... බලන්න මං නැත්තන් මොකද වෙන්නෙ කියලා මේ ගෙදර අයියලා දෙන්නව උදේට ඇහැරවන්න කවුරුත් නෑ... තාත්තිව උදේට අම්මිගෙන් බේර ගන්න කවුරුත් නෑ... නේද තාත්තී.." කියමින් නුහී ශේප් එකේ ආදිට තුරුල් වුනා.
" කරන වැඩ ඔක්කොම කරලා බේරෙන්න තාත්තා අස්සට යනවා..." කියපු යුහී ගස්සගෙන කිචන් එකට ගියා.
" බලාගෙන මැණිකේ කෑලි හැලෙයි ඈ..."
" තාත්ති..."
" ඇයි මැණික..."
" හවසට බීච් යන්..."
" අනේ කෙල්ලේ... වෙන අය නම් මේ වෙද්දී යාලුවෝ එක්කයි බෝයි ෆ්‍රෙන්ඩ් එක්කයි ඇවිදින්න යන්නේ මේ කෙල්ලට අපිව ඕනේ... "
" අනේ ඉතින් මට වෙන කාවවත් ඕන්නෑ ඔයාලා ඉන්නවනේ.." කියපු නුහී තවත් ආදිට තුරුල් වුනා.
" හරි හරි... අම්මටයි මටයි නම් එන්න බැරි වෙයි.. අයියලා එක්ක ගිහින් එන්න.. ආන් කියද්දිම එනවා මම කියන්නකෝ දෙන්නට..."
" මගේ හොඳ තාත්තී... " කියපු නුහී කොල්ලො දෙන්නටත් ගස්සලා කිචන් එකට ගියා.
" සුදූ වැඩියේ ගස්සන්න එපා.. කෑලි හැලෙයි ඈ..." කියමින් ලොකු පුතා නවීෂ් ආදි ළඟින් ඉඳගත්තා.
නිවුන්නු දෙන්නාගේ ලොකු එක්කෙනා නවීෂ් අහස්‍ය.. පොඩි එක්කෙනා අවීෂ් නුහස්‍ය.. දෙන්නම සර්වසම නිවුන්නු.. වෙන්කරලා අඳුරගන්න එකා අමාරු වැඩක් නෙවෙයි කරන්න බැරි වැඩක්... වෙලාවකට යුහීටයි ආදිටයිත් පැටලෙනවා.. ඒත් නුහීට නම් කවදාවත් පැටලෙන්නෑ..
කොල්ලෝ දෙන්නා තාත්තා වගේ තමයි... නපුරුකමේ ප්‍රතිමූර්ති... කොල්ලො දෙන්නට දැන් අවුරුදු 25ක්.. දෙන්නා කන්ස්ට්‍රක්ෂන් කම්පැනි එකක් පටන් ගත්තේ දැන් අවුරුද්දකට කලින්... දෙන්නම engineersලා...
" කොල්ලෝ... දෙන්නම හවසට නංගි එක්ක බීච් එක පැත්තේ ගිහින් එන්නකෝ.."
" අනේ තාත්තේ... වෙන ඕන කෙනෙක් එක්ක යන්නම්... සුදූ එක්ක නම් බෑ..." ඒ අවී.
" කියලා වැඩක් නෑ තාත්තේ.. ගිය පාර එක්ක ගිහින් දුන්න වදයක්... වතුරෙන් ගොඩ ගන්න සෑහෙන කට්ටක් කන්න වුනා..." නවී.
" මට නම් සුදූ එක්ක බීච් යන්න එච්චරයි..." අවී.
" උබට බෑ නම් මටත් බෑ..." නවී.
" එහෙනම් ඔය දෙන්නට තේත් නෑ අද..."
කොල්ලො දෙන්නා හැරිලා බලන කොට නුහී කොල්ලො දෙන්නට තේ දෙක බොනවා.
" අනේ අම්මේ.... බලන්නකෝ....."
කොල්ලො දෙන්නම ආයේ කෑගහනකොට මේ පාර නම් යුහී ආවේ හැන්දත් අතේ තියන්.
" මොකද වෙලා තියෙන්නේ ආ... සුදූ මොකද ඔය කරන්නේ දැන් තේ එකක් බීලා නේද ආවේ...අයියාට දෙනවා ඕක..."
නුහී ඉක්මනට තේ කෝප්ප දෙක අයියලාට දුන්නේ අම්මට යක්ෂයා ආවේශ වෙලා ඉන්නේ කියලා දන්න නිසා.
" දැන් කට්ටියම මෙතනට වෙලා ඉන්නේ අද ඔෆිස් යන්නැද්ද... සුදූ කැම්පස් යන්නැද්ද... 8.30 lectures නේද.. දැනටමත් 7.45යි.. අනේ අම්මපා මුන් නම් මොන විදිහකට හැදෙනව ද මන්දා..." කියමින් යුහී බනිද්දි මෙච්චර වෙලා රණ්ඩු වෙවී හිටපු අයියලා නංගිලාට වෙච්ච දෙයක් නෑ...
වාෂ්ප වෙලා...
" දැන් ඔය මහත්තයා අද ඔෆිස් යන්නැද්ද තවත් ටීවි එක කකා ඉන්නේ... " යුහී ආදිටත් බැන්නා.
" ආ... මමද... හරි හරි යනවා...ඔයා යන්නෑ..."
" නෑ.. මං කියන්නෑ අයියේ... ගිහින් ලෑස්ති වෙන්න අප්පා..." යුහී තවතවත් කුටු කුටු ගගා බැන බැන කිචන් එකට ගියා.
යුහීගේ බැනුම්වල පවර් එක කියන්නේ කට්ටියම 8 වෙද්දි කෑම මේසේ සද්ද නොකර කෑම ගන්නවා..
ඒත් නුහීගේ නම් කට නලියනවා මොනාහරි කියපාන් කියලා...
" තාත්තී..."
" ම්ම්ම්..."
" බීච්..."
" බීච් නෙවෙයි සුදූ.. අන්න fashion show එකට තව මාස දෙකයි තියෙන්නේ.." කතාව මැදින් පැන්නේ යුහී.
නුහීගේ hobby එකක් තමයි fashion designing කියන්නේ.. පොඩි කාලෙ ඉඳන් නුහීට ඒකට විශේෂ හැකියාවක් තිබ්බා.. ඉතින් එයා මේ වෙනකොට NA කියන brand එකේ අයිතිකාරි වෙලා හිටියා...
" අප්පටසිරි හොඳ වෙලාවට මතක් කලේ අම්මී.. "
" නංගිට මේ පාර තරඟෙත් වැඩි වෙයි... අලුතෙන් එක්කෙනෙක් ඇවිත් ඉන්නවා ශාක්‍යා කියලා කෙල්ලක්... එයා තමා ගියපාර තායිලන්ඩ්වල බෙස්ට් ෆැෂන් ඩිසයිනර් වෙලා තියෙන්නේ..." නවී.
" මේ පාර ඒ කියන්නේ සෑහෙන ගේමක් දෙන්න වෙයි වගේ.. කමක් නෑ හොඳ තරඟකාරයෙක් ඉන්නවා කියන්නේ ගේම් එක තවත් intinteresting.."
" මේ සුදූ මේ පාරත් අපි එන්න ඕනද මොඩ්ල් විදිහලට..." අවී ඇහුවේ මූණත් බෙරි කරන්.
" ආයෙත් අහලා... ඔයාලා සෙට් එක තමා මේ පාරත් මගේ මොඩ්ල්ලා... බය වෙන්න එපා හොඳ ගාණක් ගෙවනවා ඈ..." නුහී කිව්වෙ අයියා මලෝට ඇහැක් ගහලා.
" හරි හරි දැන් හවසට කතා කරගන්න... නුහී දැන් කැම්පස් යන්න... දඟ වැඩ නම් කරන්න එපා.. මං දවල්ට කැම්පස් එකට එනවා..." යුහී කිව්වා.
යුහී මේ වෙනකොට ලෝකෙම දන්න ප්‍රොෆෙසර් කෙනෙක්. එයා ළමයි ඉන්නවා කියලා එයාගේ ගමන නැවැත්තුවේ නෑ.
කට්ටියම ඔෆිස්වටලට කැම්පස් එකට ගියාම අන්තිමට ගෙදර ඉතුරු වුනේ යුහී.
එයත් කාර් එක අරන් ගියේ සෙමෙස්ට්‍රියට.
flower shop එකකින් මල් පොකුරු හතරක් ගත්ත යුහී අරලිය මල් වැටුනු පාර දිගේ ඇතුළට ගියා.
මේ අතරේ කටුනායක ජාත්‍යන්තර ගුවන්තොටුපලේ දී,
තරුණයෙක්...
වටේ ඉන්න හැමොගෙම අවදානයත් එයාට ලැබුනේ ඒ කඩවසම් බව නිසාමයි...
එයා එයාපෝට් එකෙන් එළියට ආපු ගමන් කෝල් එකක් ගත්තේ එයාගේ අම්මට...
"හෙලෝ මමී...."
------------
" මම දැන් තමා ආවේ... මං යනවා අම්මේ එයාලව හොයාගෙන... අම අනිවාර්යයෙන්ම මගේ තාත්තා මරපු එකට පළිගන්නවමයි..."
------------
" don't worry මමී... මං උන්ව එකපාර මරන්නෑ විඳවන්න දීලා මරන්නේ..."
----------
"see you soon mom..." කියලා කෝල් එක කට් කරපු ඒ තරුණයාගේ මූනේ තිබ්බේ වියරු හිනාවක්.
ඒ ඔහු ප්‍රථම වතාවට අද ලංකාවට පැමිණියේ පළිගැනීමට බව සපථ කරමිනුයි...
